Αθλητικές Ιστορίες: Οι «ντόπες» του Σουμάχερ!
Διαβάζοντας τον τίτλο του παρόντος θέματος το μυαλό όλων πάει στον γνωστό οδηγό αγώνων της Φόρμουλα-1 Μίκαελ Σουμάχερ, ο οποίος βρίσκεται σε κώμα από το 2013 μέχρι τις μέρες μας, μετά τον σοβαρό του τραυματισμό κατά την διάρκεια κατάβασης σε πίστα σκι.
Πιο πριν από τον Μίκαελ, αυτός που ήταν γνωστός με το επίθετο Σουμάχερ ήταν ο τερματοφύλακας Χάραλντ.
Μέλος της σπουδαίας ομάδας της Κολωνίας, τόσο τη δεκαετία του ΄70 όσο και τη δεκαετία του ΄80, ο Χάραλντ Σουμάχερ έγινε πρωταθλητής με την ομάδα της ομώνυμης πόλης τη σεζόν 1977-1978.
Οι εμφανίσεις του με την ομάδα της Κολωνίας τον οδήγησε στην Εθνική της τότε Δυτικής Γερμανίας και το 1980 έγινε πρωταθλητής Ευρώπης, μετά το νικηφόρο 2-1 με αντίπαλο το Βέλγιο.
Η Δυτική Γερμανία, με τον Χάραλντ Σουμάχερ βασικό τερματοφύλακα, κατάφερε να φτάσει το 1982 στον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου αλλά η Ιταλία του Πάολο Ρόσι και του 40χρονου (!) τερματοφύλακα Ντίνο Τζοφ, στέρησε από τον Σουμάχερ την χαρά να κερδίσει το Μουντιάλ της Ισπανίας.
Βέβαια για να παίξει η Γερμανία στον τελικό έπρεπε ο Χάραλντ να στείλει στο νοσοκομείο τον Γάλλο διεθνή ποδοσφαιριστή Πατρίκ Μπατιστόν.
Στον ημιτελικό, που «έσπασε» καρδιές, ο Μπατιστόν βρέθηκε μόνος του απέναντι από τον «Τόνι», όπως ήταν το προσωνύμιο του, και πλάσαρε την ώρα που ο Γερμανός τερματοφύλακες έκανε «ηρωϊκή» έξοδο.
Μπορεί το πλασέ του Μπατιστόν να μην βρήκε δίχτυα, όμως ο Σουμάχερ με τη «φόρα» που είχε βρήκε στο κεφάλι τον Γάλλο ποδοσφαιριστή, γκρεμίζοντας τον και στέλνοντας τον στο νοσοκομείο.
Ο «χασάπης της Σεβίλλης», όπως έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής, δεν παρατηρήθηκε ούτε με κίτρινη κάρτα!
Η Γερμανία κατάφερε να γυρίσει το 1-3 υπέρ των Γάλλων και να το κάνει 3-3, στέλνοντας το παιχνίδι στην διαδικασία των «πέναλτι».
Εκεί οι Γερμανοί ήταν πιο ψύχραιμοι και κατάφεραν να περάσουν στον μεγάλο τελικό με αντίπαλο την «Σκουάντρα Ατζούρα», η οποία όπως σημειώσαμε κατέκτησε τον τίτλο με σκορ 3-1.
Στο επόμενο Μουντιάλ, αυτό του Μεξικού το 1986, ο Τόνι Σουμάχερ ήταν και πάλι βασικός και κατάφερε με τους υπόλοιπους Γερμανούς διεθνείς του προπονητή Φραντς Μπεκενμπάουερ να φτάσει ξανά στον τελικό.
Εκεί η Δυτική Γερμανία του Χάραλντ Σουμάχερ συναντήθηκε με την Αργεντινή του ένα και μοναδικού Ντιέγκο Μαραντόνα.
Οι «λατίνοι» προηγήθηκαν νωρίς στο σκορ μετά την «έξοδο του Μεσολογγίου» του Τόνι Σουμάχερ, ύστερα από σέντρα-φάουλ, και με τον Μπράουν έκαναν το 1-0.
Ο Χόρχε Βαλντάνο έδωσε «αέρα» δύο (2) τερμάτων πριν οι Γερμανοί αντιδράσουν και ισοφαρίσουν σε 2-2 με τα γκολ των Ρουμενίγκε και Φέλλερ.
Με την ψυχολογία υπέρ τους οι Γερμανοί βγήκαν μπροστά για πάρουν το παιχνίδι πριν οδηγηθεί σε παράταση.
Μέχρι τότε ο σπουδαίος Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος είχε πάρει από το «χέρι» την Αργεντινή, δεν είχε δικαιολογήσει τις σπουδαίες εμφανίσεις του.
Όλα αυτά μέχρι το 86ο λεπτό του τελικού όταν ο «Ντιεγκίτο» είδε ολομόναχο τον Χόρχε Μπουρουσάγκα, στην αριστερή πλευρά της Γερμανικής άμυνας, και με μία μοναδική «ασίστ» έβγαλε μόνο του τον Αργεντινό επιθετικό απέναντι στον Γερμανό τερματοφύλακα Χάραλντ Σουμάχερ.
Ο Μπουρουσάγκα δεν λάθεψε και με ψύχραιμο «μυτάκι» νίκησε τον Σουμάχερ και έδωσε στην Αργεντινή τον δεύτερο (2ο) παγκόσμιο τίτλο.
Με την ήττα αυτή ο Σουμάχερ μπήκε σε μία μοναδική λίστα ποδοσφαιριστών οι οποίοι έπαιξαν σε δύο τελικούς Μουντιάλ αλλά δεν κατάφεραν να γίνουν παγκόσμιοι πρωταθλητές.
Μόλις έξι (6) μήνες μετά τον τελικό του Μουντιάλ, ο Χάραλντ Σουμάχερ έγραψε βιβλίο, στις αρχές του 1987, στο οποίο κατηγορούσε τους συμπαίκτες του στην Δυτική Γερμανία ότι «ντοπάρονταν»!
Όπως ήταν φυσικό οι αποκαλύψεις του Σουμάχερ αναστάτωσαν το Δυτικογερμανικό ποδόσφαιρο.
Ο Πωλ Μπράϊτνερ, ηγετική φυσιογνωμία της Μπάγερν και της Δυτικής Γερμανίας, και σκόρερ στον τελικό του 1974 ανάμεσα στην Δυτική Γερμανία και την Ολλανδία, αντέδρασε άμεσα στις κατηγορίες του Σουμάχερ!
Απορώ γι΄ αυτά που ακούγονται. Όσες φορές έβλεπα τον Σουμάχερ στην Εθνική κάπνιζε σαν φουγάρο κι έπινε αλκοόλ σαν Κοζάκος. Θα διαβάσω το βιβλίο του όταν κυκλοφορήσει και αν με θίγει, τότε θα καταφύγω στα ποινικά δικαστήρια!
Οι αποκαλύψεις φέρανε σε δύσκολη θέση τον ομοσπονδιακό προπονητή Φραντς Μπεκενμπάουερ. Μάλιστα οι διεθνείς ζήτησαν από τον Γερμανό τεχνικό να μην ξανακαλέσει στην ομάδα τον Σουμάχερ.
Η Γερμανία ήταν η χώρα που θα διοργάνωνε το επόμενο Euro, αυτό του 1988, και οι συμπαίκτες του «Τόνι» ούτε που ήθελαν να τον βλέπουν μαζί τους μετά τα όσα έγραψε στο βιβλίο του με τον τίτλο «Το Σφύριγμα».
Στο βιβλίο του ο Σουμάχερ κατηγορούσε για «ντοπάρισμα» και τον Χανς-Πέτερ Μπρίγκελ.
Μάλιστα, ο πρώην συμπαίκτης του Μπρίγκελ στην Καϊζεσλάουτερν και μετέπειτα δημοσιογράφος με το όνομα Ούβε Μάκενσεν, έγραψε στην εφημερίδα του ότι ο δυναμικός αριστερός ποδοσφαιριστής «κάτι έπαιρνε πριν τους μεγάλους αγώνες».
Όπως ήταν φυσικό ο Μπρίγκελ απάντησε με μηνύσεις λέγοντας ότι το μόνο που έπαιρνε ήταν βιταμίνη Β12.
Κοντά σε όλα αυτά ο Σουμάχερ κατηγορούσε και την ομάδα του την Κολωνία, ότι ο αγώνας για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ της περιόδου 1984-1985 με αντίπαλο την Σπαρτάκ Μόσχας ήταν ύποπτος για χρήση «ντόπινγκ» από τους Γερμανούς ποδοσφαιριστές.
Η ΟΥΕΦΑ από την πλευρά της είχε υποσχεθεί ότι θα εξέταζε τον φάκελο του αγώνα Κολωνία-Σπαρτάκ Μόσχας.
Ο Χάραλντ «Τόνι» Σουμάχερ δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε τερματοφύλακας.
Κατάφερε να γίνει πρωταθλητής Γερμανίας, να παίξει σε δύο συνεχόμενους τελικούς Μουντιάλ και να κάνει «άνω-κάτω» την εθνική του ομάδα με τις αποκαλύψεις του για χρήση «ντόπινγκ».
Όπως ήταν φυσικό μετά τις κατηγορίες Σουμάχερ ο Γερμανός τεχνικός Φραντς Μπεκενμπάουερ δεν ξανακάλεσε τον «πορτιέρο» στην εθνική ομάδα.
Ο Σουμάχερ στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου 1986-1987, μετά από 15 χρόνια, άφησε την Κολωνία.
Αγωνίστηκε για μία περίοδο στην Σάλκε, για μία τριετία στην Φενέρμπαχτσε, για μία σεζόν στην Μπάγερν Μονάχου, και αγωνίστηκε για τελευταία και μοναδική φορά με την Μπορούσια Ντόρτμουντ πριν «κρεμάσει» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.
Στην ποδοσφαιρική του διαδρομή είχε καταπληκτικές βραδιές αλλά με τις ενέργειες του κατάφερε να «αποβληθεί» από τους συμπαίκτες του στην Δυτική Γερμανία μετά τις αποκαλύψεις του για υποθέσεις «ντόπινγκ».