Αθλητικές Ιστορίες: Όταν ο Τάκης Λεμονής «εκλιπαρούσε» για να αγωνιστεί στον Ολυμπιακό!

Ο Τάκης Λεμονής ήταν 18 ετών όταν φόρεσε για πρώτη φορά την «ερυθρόλευκη» φανέλα του Ολυμπιακού. Όλα θα ήταν διαφορετικά αν ο πατέρας του δέχονταν την πρόταση του Παναθηναϊκού ο οποίος πρώτος είχε αναγνωρίσει το ταλέντο του. Το τηλεφώνημα όμως που προσπέρασε τους «πράσινους» και που έφερε τον Λεμονή στον Πειραιά, έγινε από τον τότε αντιπρόεδρο του Ολυμπιακού Λεωνίδα Θεοδωρακάκη, ο οποίος δεν ήθελε να χάσει μέσα από τα χέρια του ένα ταλέντο με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Τη σεζόν 1978-1979 ο Τάκης Λεμονής έκανε «ντεμπούτο» στην Α΄ εθνική με τους Πειραιώτες, δείχνοντας από την αρχή το πλούσιο ταλέντο του.

Κοντρολαρισμένος, με πολύ καλή τεχνική, ο Λεμονής κέρδισε αμέσως θέση βασικού στον Ολυμπιακό. Οι τελικές του πάσες και τα γκολ  που σημείωνε κέρδισαν τον κόσμο του Ολυμπιακού, ο οποίος στο πρόσωπο του νεαρού Λεμονή έβλεπε έναν ταλαντούχο παίκτη με σπουδαίο μέλλον.

Η πρώτη χρονιά του Τάκη Λεμονή στον Ολυμπιακό ήταν γλυκόπικρη.

Αν και πρωτοπόρος μέχρι και την τελευταία αγωνιστική της περιόδου 1978-1979, ο Ολυμπιακός μέσα από μία σειρά αρνητικών αποτελεσμάτων ισοβάθμησε με την πρωταθλήτρια ΑΕΚ, με συνέπεια ο τίτλος να κριθεί σε αγώνα «μπαράζ». Προς έκπληξη όλων, η τότε διοίκηση του Ολυμπιακού διαμαρτυρόμενη για διαιτητικές αβλεψίες, δεν κατέβασε την ομάδα στα «μπαράζ» με την ΑΕΚ.

Ένα πρωτάθλημα που ήταν σχεδόν βέβαιον ότι θα κατέληγε στον Πειραιά πήγε στα Φιλαδέλφεια.

Διαβάστε εδώ πως φτάσαμε στην απώλεια του τίτλου από τον Ολυμπιακό σε παλαιότερο αφιέρωμα του Sportshistory!

Παρά την απώλεια του τίτλου από τους «ερυθρόλευκους», ο Τάκης Λεμονής είχε κάνει «ποδαρικό» στην Α΄ εθνική και παράλληλα είχε γίνει «βασικός» ποδοσφαιριστής στον Ολυμπιακό, στον οποίο είχε να ανταγωνιστεί σπουδαίους ποδοσφαιριστές.

Η επόμενη τετραετία (1980-1983) ήταν «ονειρική» για τον Ολυμπιακό και τον Τάκη Λεμονή.

Το 1979 έγινε η μετάβαση από τον ερασιτεχνισμό στον επαγγελματισμό. Οι ομάδες έγιναν ΠΑΕ και τις δύο μεγάλες ομάδες της χώρας τις ανέλαβαν επιχειρηματίες με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.

Αυτός που μπήκε αμέσως στο «κλίμα» του επαγγελματισμού ήταν ο Ολυμπιακός ο οποίος, άλλες φορές εύκολα και άλλες δύσκολα, κατάφερε να κερδίσει τις τέσσερις (4) πρώτες διοργανώσεις. Κατάφερε να γίνει πρωταθλητής το 1980, το 1981, το 1982 και το 1983!

Βασικός τις περισσότερες φορές, ο Τάκης Λεμονής ήταν από τους καταλυτικούς παίκτες που έφεραν τα πρωταθλήματα στον Πειραιά.

Με τα χρόνια όμως ο Λεμονής άρχισε να χάνει τη θέση του στο βασικό σχήμα της ομάδας. Παράλληλα οι συμμετοχές του μειώνονταν με αποτέλεσμα ο Τάκης Λεμονής να νιώθει «έξω από τα νερά του».

Λίγο οι τραυματισμοί και λίγο οι επιλογές των προπονητών, άρχισαν να ζορίζουν τον «ερυθρόλευκο» μεσοεπιθετικό.

Τη σεζόν 1985-1986 ο Τάκης Λεμονής ήταν δεύτερη επιλογή για τον τότε προπονητή του Ολυμπιακού Αντώνη Γεωργιάδη.

Παρά την επιθυμία του ποδοσφαιριστή να αγωνιστεί και να προσφέρει στους «Πειραιώτες», οι επιλογές του Αντωνιάδη δεν άρεσαν στον Τάκη Λεμονή.

Μόλις στα 26 του, είχε χρόνια μπροστά του για να προσφέρει στον Ολυμπιακό και δεν συμβιβάζονταν με την ιδέα του «πάγκου».

Εδώ λοιπόν ξεκινάνε οι σημερινές «Αθλητικές Ιστορίες».

Ήταν Ιανουάριος του 1986 όταν ο Τάκης Λεμονής εξέπεμψε «S.O.S»!

Μόλις είχε βγει από ένα σοβαρό τραυματισμό που τον είχε οδηγήσει στα «πιτς». Σε φιλικό προετοιμασίας με την ΑΕΚ, ο Τάκης Λεμονής τραυματίστηκε μετά από δυνατό μαρκάρισμα του Παύλου Παπαϊωάννου.

Άσχημη στιγμή για τον Λεμονή ο οποίος γρήγορα επανήλθε, δίνοντας στον προπονητή του ακόμη μία μεσοεπιθετική λύση.

Παρά τις καλές προθέσεις του Τάκη Λεμονή, ο προπονητής Αντώνης Γεωργιάδης δεν τον εμπιστεύονταν.

Αν και υπηρχαν δυσκολίες για την κατάρτιση της βασικής «ενδεκάδας», ο Έλληνας προπονητής δεν έδινε τις ευκαιρίες που ζητούσε ο ποδοσφαιριστής.

Έτσι ο Τάκης Λεμονής σε συνέντευξή του, σε καθημερινή πολιτική εφημερίδα, έβγαλε την «αγωνία του»!

«Δεν αντέχω άλλο στον «πάγκο». Διψώ να παίξω ποδόσφαιρο και να δείξω τις δυνατότητες μου. Βρίσκομαι σε θαυμάσια κατάσταση και θέλω να προσφέρω στην ομάδα μου», δήλωσε για αρχή ο Τάκης Λεμονής.

Η «κραυγή αγωνίας» του Λεμονή είχε να κάνει με την μερική χρησιμοποίηση του από τον Αντώνη Γεωργιάδη, ο οποίος μάλλον δεν πίστευε και πολύ στις ποδοσφαιρικές ικανότητες του Έλληνα μεσοεπιθετικού.

Μόνο σαν αλλαγή και για λίγα λεπτά τον χρησιμοποιούσε ο προπονητής των «ερυθρόλευκων», κάνοντας τον Λεμονή να νιώθει «έξω από τα νερά του».

Είμαι από εκείνους τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού που μπορώ να εκτελέσω κατά γράμμα τις εντολές του κ. Γεωργιάδη. Συγκεκριμένα στη θέση που αγωνίζομαι, τα πλάνα του προπονητή μου απαιτούν να παίζεις κοντά στη γραμμή του «αράουτ». Αυτό κάνω.

Και ο Τάκης Λεμονής, ο οποίος πίστευε στις ικανότητες του, συνέχισε:

Στις προπονήσεις δίνω τα πάντα. Προσπαθώ, μάχομαι και δείχνω ότι μου ανήκει μία θέση στην εντεκάδα. Άδικα όμως. Βλέπω ότι δεν με υπολογίζουν. Κάπου κουράζομαι, δυσανασχετώ. Κάθε φορά πριν από το ματς, που ανακοινώνεται η εντεκάδα, «καταπίνω μια πίκρα».

Ποια ήταν όμως η ιδανική θέση μέσα στο γήπεδο για τον Τάκη Λεμονή; Που μπορούσε να προσφέρει στην ομάδα;

Ο ίδιος είχε και τις απαντήσεις.

Στα εξτρέμ ή επιθετικό χαφ. Ο Χέερ με είχε χρησιμοποιήσει σαν επιθετικό χαφ και είχε μείνει απόλυτα ικανοποιημένος.  Ιδιαίτερα όμως σαν δεξιός ακραίος κυνηγός και νομίζω ότι η ομάδα μου σ΄ αυτή τη θέση με έχει ανάγκη. Άλλωστε στα άκρα ποντάρει ο προπονητής μου. Δεν θέλω να θίγω πρόσωπα και πράγματα. Είναι κάτι, που αυτή τη στιγμή, που η ομάδα μου έχει ανοδική πορεία πιστεύω θα κάνει κακό. Όμως νιώθω την ανάγκη να πω ότι πρέπει να δίνεται η ευκαιρία και σε κάποιους άλλους. Όταν ορισμένοι δεν αποδίδουν.

Οι αιχμές του Τάκη Λεμονή ήταν προς το πρόσωπο του Αντώνη Γεωργιάδη ο οποίος επέμενε σε συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές.

Μα δεν είναι λογικό; Ένας πολεμιστής πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα και για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να νιώθει μάχιμος. Εγώ έτσι όπως έχουν τα πράγματα, όταν καλούμαι, μία στις τόσες, να προσφέρω νιώθω σαν να βγαίνω στο πρώτο ραντεβού μου. Και όταν παίρνω τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι σκέπτομαι τη Νυρεμβέργη.

Γιατί όμως ο Τάκης Λεμονής αναφέρθηκε στην Γερμανική ομάδα;

Πρόπερσι ο Ολυμπιακός είχε πρόταση από τη Νυρεμβέργη για να με παραχωρήσει. Τους πρόσφεραν 6 εκατ. δραχμές περίπου. Δεν δέχτηκαν και ζήτησαν 20 εκατ. Προπονητής της Νυρεμβέργης ήταν ο Χέερ και αυτός ενδιαφέρθηκε. Εγώ ήθελα να πάω, η ομάδα όμως ζήτησε πολλά. Άραγε το καλοκαίρι, που κλείνω πενταετία θα μου προσφέρει τόσα όσα ζήτησε η Νυρεμβέργη;

Αυτές ήταν οι τελευταίες κουβέντες του Τάκη Λεμονή προς τον γνωστό δημοσιογράφο Άλκη Πασαλίδη.

Ήθελε να εκφράσει την αγωνία του για την μη χρησιμοποίηση του από τον τότε τεχνικό του Ολυμπιακού, Αντώνη Γεωργιάδη.

Όπως γίνεται και στις μέρες μας, η συνέντευξη του Τάκη Λεμονή, στην οποία εξέφραζε τα παράπονα του για τον παραγκωνισμό του από την βασική εντεκάδα και την χρησιμοποίηση του μόνο ως αλλαγή και για μερικά λεπτά, δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Τόσο τη σεζόν 1985-1986, όσο και στην τελευταία του το 1986-1987, ο Τάκης Λεμονής χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα.

Έτσι το καλοκαίρι του 1987, ο πέντε (5) φορές πρωταθλητής με τον Ολυμπιακό, Τάκης Λεμονής, άφησε τον αγαπημένο του Πειραιά και βρέθηκε στην Λειβαδιά.

Ο Λεβαδειακός ήταν η επόμενη ομάδα του Τάκη Λεμονή. Εκεί έμεινε επί τετραετία πριν υπογράψει στον Πανιώνιο.

Με τους Νεοσμυρνιώτες ο Τάκης Λεμονής «κόλλησε» τα τελευταία του «ένσημα». Έπαιξε μπάλα στον Πανιώνιο από το 1991 έως και το 1993 όταν «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια σε ηλικία 33 ετών.

Όμως η «σχέση αγάπης» με τον Ολυμπιακό δεν τελείωσε το 1987.

Το 2000 βρέθηκε στον «πάγκο» των «ερυθρόλευκων» με τους οποίους έγινε πρωταθλητής Ελλάδος.

Όταν ξαναγύρισε στον Ολυμπιακό το 2006, ήταν αυτός που τον οδήγησε στην πρώτη εκτός έδρας νίκη σε αγώνα Champions League απέναντι στην Γερμανική Βέρντερ Βρέμης.

Ο Τάκης Λεμονής συνέδεσε το όνομα του με τις μεγάλες επιτυχίες του Ολυμπιακού. Μπορεί να έφυγε «άκομψα» από την ομάδα το 1987, ποτέ δεν έπαψε να βρίσκεται στο «πλευρό» της αγαπημένης του ομάδας.

Έφτασε να γίνει προπονητής της και κατάφερε να φέρει πρωταθλήματα στον Ολυμπιακό.

Κέρδισε τον κόσμο του Ολυμπιακού σε σημείο να φωνάζουν Τάκη ψυχάρα, Ολυμπικάρα!