Αθλητικές Ιστορίες: Που είναι η μπάλα οέο;

Φίλες και φίλοι δεν πρέπει να έχετε παράπονο!

Οι «Αθλητικές Ιστορίες» σας παρουσιάζουν συχνά θέματα του Ελληνικού αθλητισμού που σας να κάνουν να γελάτε στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Διαβάζοντας τες, ένα χαμόγελο, ένα ελαφρύ μειδίαμα σχηματίζεται στα χείλη σας.

Σήμερα σκοπεύουμε να συνεχίσουμε στο ίδιο «τέμπο» και να φωνάξουμε δυνατά:

Που είναι η μπάλα οέο;

Γνωστό σύνθημα που ακούγεται συχνά στα Ελληνικά γήπεδα, όταν μία ομάδα παίζει πολύ καλύτερα έναντι της αντιπάλου και κάνει το «τόπι» να χαθεί.

Και όταν λέμε να χαθεί το «τόπι» μιλάμε κυριολεκτικά!

Γιατί το θέμα μας είναι αυτό ακριβώς.

Να βρεθεί η μπάλα η οποία χάθηκε στις αυλές των σπιτιών τις Νίκαιας και έκανε τους παίκτες του Αιολικού να την ψάχνουν «μετά μανίας».

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή…

Την σύγχρονη εποχή οι μπάλες με τις οποίες αγωνίζονται οι ομάδες, σε οποιοδήποτε άθλημα, είναι πολλές και είναι πάντα έτοιμες να αντικαταστήσουν κάποια, η οποία για διάφορους λόγους βγαίνει ελαττωματική.

Στους ποδοσφαιρικούς αγώνες σε ανοικτά γήπεδα, ελλοχεύει ο κίνδυνος η μπάλα να φύγει εκτός σταδίου όταν ένα ποδοσφαιριστής αντί για το τέρμα σημαδέψει… τα περιστέρια.

Είμαστε σίγουροι ότι έχετε αναφέρει πολλές φορές την παραπάνω έκφραση, όταν βλέπετε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και η μπάλα αντί για τα δίχτυα φεύγει ψηλά άουτ μετά από δυνατό σουτ του επιθετικού. Πολλές φορές οι αμυντικοί στην προσπάθεια τους να διώξουν τον κίνδυνο σουτάρουν το «τόπι» εκτός γηπέδου και όπου «φύγει-φύγει».

Αν έχετε παρακολουθήσει ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι σύνηθες η μπάλα να χάνεται στα… χωράφια, στους… γκρεμούς, στις… πλαγιές, όπου μετά από μέρες οι γηπεδούχοι τις μαζεύουν μετά από κουραστικές αναζητήσεις.

Στα αστικά κέντρα όπου τα γήπεδα είναι δίπλα σε σπίτια και πολυκατοικίες, δεν είναι ασυνήθιστο η μπάλα να πηγαίνει σε μπαλκόνια ή σε αυλές.

Και τότε μικροί ή και μεγάλοι τρέχουν να τη μαζέψουν, αφού ζητήσουν συγνώμη από τον ιδιοκτήτη ο οποίος πίνοντας τον απογευματινό του καφέ δέχτηκε την μπάλα στο… κεφάλι.

Αν πέσεις σε καλό άνθρωπο ή μπάλα επιστρέφεται. Αν πάλι πέσεις σε στραβόξυλο, τότε… κατάσχεται.

Μετά από αυτόν τον πρόλογο ας δούμε την περίπτωση όπου στον αγώνα Αχιλλέα Κοκκινιάς-Αιολικού η μία από τις δύο μπάλες, μετά από άστοχο διώξιμο του αμυντικού, βρέθηκε στην αυλή ενός σπιτιού της Κοκκινιάς!

Και από εδώ ξεκινάει ένα απίστευτο «γαϊτανάκι» για να βρεθεί η χαμένη μπάλα.

Βρισκόμαστε στις αρχές του 1949 στην εμφυλιακή Ελλάδα.

Σε μια Ελλάδα όπου αδερφός σκότωνε αδερφό…

Εκτός από τον εμφύλιο που μαίνονταν για χρόνια στον τόπο μας, παίζονταν και ποδόσφαιρο εκείνη τη δύσκολη περίοδο.

Στην Κοκκινιά του Πειραιά ο τοπικός Αχιλλέας φιλοξενούσε τον Αιολικό.

Οι «νησιώτες» φαίνεται να ήταν καλύτεροι στον αγώνα και μετά από 83 λεπτά προηγούνταν στο σκορ με 2-4.

Τότε λοιπόν η μπάλα μετά από άστοχη κλωτσιά ενός ποδοσφαιριστή έφυγε εκτός γηπέδου και βρέθηκε στην… αυλή ενός παρακείμενου σπιτιού.

Ο διαιτητής του αγώνα ζήτησε από τον φιλοξενούμενο Αιολικό να εμφανίσει την δική του μπάλα ώστε να συνεχιστεί το παιχνίδι.

Τα χρόνια εκείνα η κάθε ομάδα έφερνε τη δική της μπάλα αλλά συνήθως ο διαιτητής χρησιμοποιούσε αυτή των γηπεδούχων.

Η συμπαθής ομάδα της Μυτιλήνης όμως δεν κατάφερε να βρει την μπάλα που έπρεπε να έχει μαζί της στον πάγκο.

Έτσι ο «ρέφερι» έδωσε 8λεπτη προθεσμία ώστε να βρεθεί η πρώτη χαμένη μπάλα, που κρύβονταν στην αυλή ενός από τα κοντινά σπίτια του γηπέδου, μετά το άστοχο διώξιμο από ποδοσφαιριστή του αγώνα.

Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες η μπάλα δεν βρέθηκε μέσα στο χρονικό περιθώριο που έδωσε ο διαιτητής, με αποτέλεσμα την διακοπή του αγώνα.

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η χαμένη μπάλα ήταν της γηπεδούχου ομάδας, του Αχιλλέα Κοκκινιάς, και λογικά αυτός θα έπρεπε να κάνει τα αδύνατα δυνατά και να βρει την μπάλα.

Αμ δε!

Κανείς από τους παίκτες του Αχιλλέα Κοκκινιάς δεν βγήκε έξω από το γήπεδο για να βρει το χαμένο «τόπι».

Όταν διαπιστώθηκε από τους ποδοσφαιριστές του Αιολικού ότι η μπάλα τους είχε κάνει «φτερά» από τον πάγκο τους, βγήκαν από το γήπεδο και άρχισαν να ψάχνουν στα γειτονικά σπίτια για να ανακαλύψουν την χαμένη μπάλα που ανήκε στους γηπεδούχους!

Το ξαναγράφουμε για να το εμπεδώσετε.

Οι παίκτες του Αιολικού για να μην μηδενιστεί η ομάδα τους άρχισαν μετά μανίας να ψάχνουν στα παρακείμενα σπίτια της Κοκκινιάς για να βρουν την χαμένη μπάλα.

Και ω εκ του θαύματος η μπάλα βρέθηκε!

Ναι φίλες και φίλοι.

Οι ποδοσφαιριστές του Αιολικού ξετρύπωσαν την μπάλα του αγώνα αλλά όταν την έφεραν στο γήπεδο για να συνεχιστεί το παιχνίδι είχαν παρέλθει τα 8 λεπτά που είχε δώσει προθεσμία ο διαιτητής!

Το θετικό της αναζήτησης δεν είχε ευτυχή κατάληξη για τον Αιολικό, παρά το γεγονός ότι προηγούνταν με σκορ 2-4.

Ο διαιτητής της αναμέτρησης διέκοψε τον αγώνα και έστειλε τις ομάδες στα πειθαρχικά όργανα της ΕΠΣ Πειραιώς.

Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι οι παίκτες του Αιολικού εξέφρασαν την αγανάκτηση τους γιατί κατά την διάρκεια της αναζήτησης της μπάλας στις αυλές των χαμόσπιτων της Νίκαιας, οι φίλαθλοι της τοπικής ομάδας την έκρυψαν ώστε να παρέλθει το 8λεπτο και η διακοπή να χρεωθεί στην ομάδα της Μυτιλήνης. 

Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού αρνούνταν να επιστρέψει την μπάλα.

Μην γελάτε φίλες και φίλοι..

Και εσείς το ίδιο θα κάνατε αν θέλατε να κερδίσετε έναν αγώνα που φαίνονταν χαμένος…

Το απίθανο είναι ότι ο διαιτητής του αγώνα βεβαίωσε το γεγονός, ότι οι οπαδοί των γηπεδούχων έκρυψαν την μπάλα για να μηδενιστεί ο φιλοξενούμενος Αιολικός!

Μόνο αφού πέρασε το 8λεπτο ο ιδιοκτήτης παρέδωσε την μπάλα στους παίκτες του Αιολικού. Αλλά ήταν πλέον αργά.

Ο διαιτητής διέκοψε τον αγώνα που κράτησε 83 λεπτά.

Η υπόθεση της διακοπής του αγώνα έφτασε και στην αρμόδια επιτροπή της Ένωσης Πειραιά η οποία τιμώρησε με μηδενισμό και τις δύο ομάδες!

Τιμώρησε την γηπεδούχο γιατί οι οπαδοί της απέκρυψαν την μπάλα, αλλά και τους φιλοξενούμενους γιατί δεν προσκόμισαν δική τους μπάλα για να συνεχιστεί το παιχνίδι.

Ο Αχιλλέας μετά τον μηδενισμό άσκησε έφεση ζητώντας ο αγώνας να καταχωρηθεί σε αυτόν, υποστηρίζοντας ότι υπαίτια της διακοπής ήταν η ομάδα της Μυτιλήνης η οποία ως όφειλε έπρεπε να έχει την δική της μπάλα.

Από την άλλη ο Αιολικός έκανε και αυτός έφεση υποστηρίζοντας ότι πριν την έναρξη προσκόμισε την δική του μπάλα αλλά ο διαιτητής αποφάσισε να χρησιμοποιηθεί η μπάλα του Αχιλλέα.

Παράλληλα τόνισε ότι λόγω της σύγχυσης που επικράτησε δεν κατάφερε να βρει την δική του μπάλα για να συνεχιστεί ο αγώνας.

Αυτά μας πληροφορούσε φίλες και φίλοι η εφημερίδα «Το Έθνος» στις 2 Μαρτίου του 1949.

Η πολύ γνωστή εφημερίδα είχε όλο το ρεπορτάζ το οποίο προσπαθήσαμε όσο πιο παραστατικά γίνεται να σας μεταφέρουμε στις «Αθλητικές Ιστορίες».

Δεν γνωρίζουμε ποιο ήταν το αποτέλεσμα της επιτροπής εφέσεων.

Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι η… πονηριά τέχνες κατεργάζεται!

Και στο γήπεδο της Κοκκινιάς βρήκε εφαρμογή το 1949…