Αθλητικές Ιστορίες: Χισάμ Ελ Γκερούζ «Ο Βασιλιάς του Μαρόκο»! (Μέρος δεύτερο)

Συνεχίζουμε με το δεύτερο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος στον γρηγορότερο αθλητή μεσαίων αποστάσεων και κάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ στα 1.500μ. Χισάμ Ελ Γκερούζ. Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος εδώ.

2001: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΝΤΜΟΝΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ

Το 2001 στο Έντμοντον του Καναδά μαζεύτηκε όλη η αφρόκρεμα του Στίβου για το 10^ο παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Από Ελληνικής πλευράς είχαμε συνέχεια των επιτυχιών που σημείωσαν οι Έλληνες πρωταθλητές στο προηγούμενο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Σεβίλλη της Ισπανίας.

Χρυσό ο Κώστας Κεντέρης στα 200μ..

Ασημένιο η Μιρέλα Μανιάνι στον Ακοντισμό και η Κατερίνα Θάνου στα 100μ..

Χάλκινο για τους Κώστα Γκατσιούδη στον Ακοντισμό και Τασούλα Κελεσίδου στην δισκοβολία.

Στους αγώνες αυτούς βρέθηκε και ο Χισάμ Ελ Γκερούζ, για να ξεπεράσει το σοκ από την ήττα του στους Ολυμπιακούς αγώνες στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας.

Χωρίς να βρει καμία αντίσταση από τους αντιπάλους του, ο Χισάμ Ελ Γκερούζ σημείωσε ακόμη μία νίκη σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Κυρίως πήρε πίσω μεγάλο μέρος από την αυτοπεποίθηση που είχε χάσει στο Σίδνεϋ έναν χρόνο πριν.

Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία πλέον για το ποιος ήταν ο καλύτερος όλων των εποχών.

Ήταν για 3^η συνεχόμενη φορά Χρυσός Παγκόσμιος πρωταθλητής στα 1.500μ.. Είχε ισοφαρίσει το ρεκόρ του Ν.Μορσελί με 3 κατακτήσεις Παγκοσμίου πρωταθλήματος και με το ασημένιο μετάλλιο που είχε κερδίσει το 1995 ήταν πλέον ο αθλητής με τα περισσότερα μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα.

Το 2003 θα προσπαθούσε για το 4^ο Χρυσό και 5^ο συνολικά μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Παρίσι της Γαλλίας.

Το 2002 ήταν μια «κενή» χρονιά για τον υπερπρωταθλητή Ελ Γκερούζ.

Ούτε Ολυμπιακοί αγώνες υπήρχαν ούτε Παγκόσμια πρωταθλήματα.

Ο μόνος του στόχος ήταν να κερδίζει τα μίτινγκ στα οποία συμμετείχε.

Έτσι η επόμενη χρονιά, το 2003 και το παγκόσμιο πρωτάθλημα του Παρισιού, ήταν η νέα πρόκληση για τον 29χρονο Μαροκινό.

2003: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΑΡΙΣΙ

Στο Παρίσι το 2003 οι Έλληνες πρωταθλητές και οι Ελληνίδες πρωταθλήτριες κέρδισαν 4 μετάλλια.

Χρυσό η Μιρέλα Μανιάνι στον Ακοντισμό.

Ασημένιο η Τασούλα Κελεσίδου και Χάλκινο η Κατερίνα Βόγγολη στην Δισκοβολία.

Χάλκινο ο Περικλής Ιακωβάκης στα 400μ. με εμπόδια.

Από την άλλη πλευρά ο Χισάμ Ελ Γκερούζ έναν στόχο είχε. Να κερδίσει και αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Το μόνο του πρόβλημα ήταν ότι οι αγώνες γίνονταν στο Παρίσι, στην πατρίδα του βασικού αντιπάλου του Γάλλου Μπααλά.

Το Γαλλικό κοινό ήταν με το μέρος του συμπατριώτη του και από την παρουσίαση των αθλητών ακόμη έδειξε τις προθέσεις του.

Ο τελικός ήταν μία ακόμη ευκαιρία για τον Ελ Γκερούζ, έναν χρόνο πριν του Ολυμπιακούς της Αθήνας, να αποδείξει ότι ήταν ο καλύτερος του αγωνίσματος.

Μετά τα αναγνωριστικά 700 πρώτα μέτρα ο Ελ Γκερούζ δύο στροφές πριν το τέλος πήρε τα ηνία του αγώνα. Από κοντά και ο Γάλλος Μπααλά, ο βασικός αντίπαλος.

Η κατάσταση δεν άλλαξε ούτε όταν ακούστηκε το καμπανάκι για το τελευταίο τετρακοσάρι. Μπροστά το φαβορί Ελ Γκερούζ, πίσω του το “αουτσάϊντερ” Μεντί Μπααλά.

Η μάχη των δύο αθλητών συνεχίστηκε σε όλο τον τελευταίο γύρο.

Κορυφώθηκε όμως στο τελευταίο κατοστάρι όταν ο Μπααλά έκανε την απέλπιδα προσπάθεια για να κλέψει το Χρυσό από τον Ελ Γκερούζ.

Με τις ζητωκραυγές 80.000 και πλέον Γάλλων ο Μπααλά έφτασε μια ανάσα από τον Ελ Γκερούζ, μπαίνοντας στην τελική ευθεία.

Παρά την υπερπροσπάθεια του Γάλλου πρωταθλητή, ο Ελ Γκερούζ κράτησε την μικρή διαφορά και πέρασε πρώτος την γραμμή του τερματισμού.

Ήταν για 4^η συνεχόμενη φορά Παγκόσμιος πρωταθλητής στα 1.500 μ. και κέρδισε το 5^ο του μετάλλιο στο αγώνισμα.

Τα είχε κερδίσει όλα εκτός από το Χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς αγώνες.

Δεν είχε αφήσει σε κανέναν την αμφιβολία ότι από το 1997 και μετά ήταν ο κορυφαίος αθλητής των 1.500 μέτρων. Και ας μην είχε στεφθεί Χρυσός Ολυμπιονίκης.

Ήταν κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ και κάτοχος 4 χρυσών και ενός αργυρού σε παγκόσμια πρωταθλήματα.

Όλα αυτά όμως δεν είχαν καμιά σημασία για τον Ελ Γκερούζ αν δεν γινόταν Χρυσός Ολυμπιονίκης.

Η Αθήνα, στα 30 του χρόνια, φάνταζε σαν η τελευταία ευκαιρία για τον Μαροκινό να κατακτήσει το πολυπόθητο Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.

Όμως ο Ελ Γκερούζ δεν έφυγε από το Παρίσι με ένα μόνο μετάλλιο.

Κέρδισε και Ασημένιο μετάλλιο στα 5.000 μέτρα.

Μετά την αποτυχία του στο Σίδνεϋ στα 1.500 μ. και διαισθανόμενος ότι τα χρόνια περνούσαν, ο Χισάμ Ελ Γκερούζ έβαλε και το αγώνισμα των 5.000 μέτρων στους στόχους του.

Δεν το αποτόλμησε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Έντμοντον το 2001 αλλά σε αυτό του Παρισιού το 2003.

Σε μία συγκλονιστική κούρσα με πολλές εναλλαγές στον ρυθμό, ο Ελ Γκερούζ μπήκε πρώτος στον τελευταίο γύρο έχοντας πίσω του τον νεαρό Κενυάτη πρωταθλητή  Ελούιντ Κίπτσογκε και τον Αιθίοπα ρέκορντμαν Κενενίσα Μπεκέλε.

O Μπεκέλε διατηρούσε μέχρι πριν καιρό (14/8/2020) το παγκόσμιο ρεκόρ στην απόσταση των 5.000 μέτρων, το οποίο κατείχε από το 2004.

Ο πρωτάρης στο αγώνισμα Ελ Γκερούζ φάνηκε να παίρνει ένα μικρό προβάδισμα στην απέναντι ευθεία του τερματισμού. Το μικρό αυτό προβάδισμα το διατήρησε μέχρι και την τελευταία στροφή πριν το τερματισμό. Όμως δέχθηκε την επίθεση στην τελική ευθεία τόσο από τον Κενυάτη Κίπτσογκε όσο και από τον Αιθίοπα Μπεκέλε.

Η μάχη των τριών δίπλα ο ένας στο άλλον θύμιζε εν μέρει τον τελικό των 1.500μ. στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϋ.

Παρά την προσπάθεια του Μπεκέλε να ξεπεράσει τους δύο προπορευόμενους η μάχη των Ελ Γκερούζ και Κίπτσογκε ήταν αυτή που θα έκρινε το Χρυσό και το Αργυρό μετάλλιο.

Ο νεαρός Κίπτσογκε, όπως πριν τρία χρόνια ο συμπατριώτης του Νγκενύ στο Σίδνεϋ στον τελικό των 1.500 μέτρων, είχε τις περισσότερες δυνάμεις και παρά τις απέλπιδες προσπάθειες του Ελ Γκερούζ στα τελευταία μέτρα, τερμάτισε στην 1^η θέση αφήνοντας δεύτερο τον Μαροκινό πρωταθλητή.

Καθόλου άσχημα για έναν αθλητή που κατέβαινε για πρώτη φορά σε μεγάλους αγώνες στο αγώνισμα των 5.000 μέτρων.

Ο τρόπος όμως που ήρθε η ήττα ήταν αυτός που έκανε πολλούς να σκεφτούν την αποτυχία του Ελ Γκερούζ στον τελικό των 1.500 μέτρων  των Ολυμπιακών αγώνων του Σϊδνεϋ το 2000.

Από την μεριά όμως του Χισάμ Ελ Γκερούζ έβλεπαν την θετική πλευρά. Ήταν ιδιαιτέρως σημαντικό για τον Μαροκινό πρωταθλητή να έχει μία δεύτερη επιλογή για να γίνει Χρυσός Ολυμπιονίκης.

Εκτός από τα 1.500 μέτρα, στα οποία θεωρούνταν ακόμη φαβορί για το Χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας την επόμενη χρονιά, είχε και τα 5.000μ. ως ενναλακτική κατάκτησης ενός Χρυσού μεταλλίου.

Όμως ο μεγάλος στόχος του παρέμενε ο τίτλος του Χρυσού Ολυμπιονίκη στα 1.500 μέτρα.

Και η Αθήνα ήταν έτοιμη να τον υποδεχθεί.

Το 2004 το θυμόμαστε όλοι για το «θαύμα της Πορτογαλίας» στο ποδόσφαιρο, αλλά και για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας.

Μέρες αθλητικής πανδαισίας για μία μικρή χώρα όπως είναι η πατρίδα μας.

Για τον Χισάμ Ελ Γκερούν, οι αγώνες της Αθήνας ήταν ίσως η τελευταία του ευκαιρία να κατακτήσει τον τίτλο του Χρυσού Ολυμπιονίκη. Ήταν ο μοναδικός τίτλος που έλειπε από την αξιοθαύμαστη του πορεία στα 1.500μ. και ο μοναδικός του στόχος για το υπόλοιπο της καριέρας του.

Αν δεν τα κατάφερνε και στην Αθήνα, θα έδινε την ευκαιρία στους επικριτές του να ισχυριστούν ότι στους Ολυμπιακούς αγώνες, τους σπουδαιότερους αγώνες στους οποίους ονειρεύεται ένας αθλητής να κατακτήσει την πρώτη θέση, λιγοψυχούσε. Ότι δεν είχε το σθένος και την ψυχική δύναμη για να πάρει το Χρυσό μετάλλιο.

Αν δεν τα κατάφερνε και στην Αθήνα, οι πιθανότητες να γίνει Χρυσός Ολυμπιονίκης στα 1.500μ. θα ήταν μηδαμινές στην ηλικία των 34 ετών και στους επόμενους αγώνες του Πεκίνου το 2008.

Θα γινόταν η Αθήνα η πόλη εξιλέωσης του ή θα ήταν η ταφόπλακα των ονείρων του;

2004: ΑΘΗΝΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Το καλοκαίρι του 2004 όλα τα φώτα του παγκόσμιου Τύπου ήταν στραμμένα στην Αθήνα.

Ήταν το 1997 όταν ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ ανακοίνωσε την Αθήνα ως την πόλη των Ολυμπιακών αγώνων του 2004.

Ένα σχεδόν καθολικό αίτημα για επιστροφή των αγώνων στην χώρα που τους διοργάνωσε για πρώτη φορά το 776 π.χ..

Ένα καθολικό αίτημα, το οποίο κόστισε 20 και πλέον δις €, για επιστροφή στις ρίζες.

Σε αυτούς τους αγώνες θα κρινότανε και η συνολική πορεία του Χισάμ Ελ Γκερούζ στο αγώνισμα των 1.500 μέτρων που από την ηλικία των 19 ετών πρωταγωνιστούσε στις μεγάλες διοργανώσεις.

The last dance όπως θα λέγαμε με σημερινούς όρους.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΤΩΝ 1.500μ.

Το ραντεβού για τον τελικό στα 1.500 μέτρα ήταν για τις 24/8/2004 στο Ολυμπιακό στάδιο των Αθηνών.

Μετά από δύο εύκολες προκρίσεις σε προκριματικό και ημιτελικό ο Χισάμ Ελ Γκερούζ ήταν στην γραμμή της εκκίνησης στον τελικό των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας. Ήταν η τρίτη φορά που συμμετείχε σε τελικό Ολυμπιακών αγώνων με οδυνηρές αναμνήσεις από τις δύο προηγούμενες.

Το 1996 είχε σκοντάψει με συνέπεια να πέσει και απλά να τερματίσει τελευταίος, και το 2004 είχε χάσει στα τελευταία μέτρα το Χρυσό μετάλλιο.

Δύο αποτυχίες είχε μόνο σε μεγάλες διοργανώσεις, από το 1996 και μετά, και αυτές ήταν σε Ολυμπιακούς αγώνες.

Θα τρίτωνε το κακό ή η Αθήνα θα γινότανε η πόλη με τις ωραιότερες αναμνήσεις του Χισάμ Ελ Γκερούζ;

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η το πρώτο του Χρυσό μετάλλιο το είχε κερδίσει στην Αθήνα και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1997.

Τώρα είχε την ευκαιρία, στην ίδια πόλη, να συμπληρώσει τις μεγάλες του επιτυχίες και να στεφθεί επιτέλους Χρυσός Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα που με τόσο πάθος υπηρέτησε.

Μαζί με τον Ελ Γκερούζ στη γραμμή εκκίνησης του τελικού των 1.500μ. ήταν και ο Κενυάτης Μπέρναρντ Λάγκατ, τρίτος Ολυμπιονίκης στο Σίδνεϋ και βασικός αντίπαλος του Ελ Γκερούζ, οι επίσης Κενυάτες Τίμοθι Κιπτανούϊ και Ισαάκ Κιπρόνο, ο Πορτογάλος Ρουί Σίλβα, αλλά και ο τρίτος στο τελευταίο παγκόσμιο πρωτάθλημα έναν χρόνο πριν, Ουκρανός Ιβάν Χέσκο.

Όλοι αυτοί διεκδικούσαν τα τρία μετάλλια, με τους Ελ Γκερούζ και Λάγκατ να ξεχωρίζουν για το χρυσό.

Μετά τον κρότο του πιστολιού του αφέτη όλοι ξεχύθηκαν μπροστά για να πάρουν τις καλύτερες θέσεις.

Ο Ελ Γκερούζ, υποψιασμένος αυτή τη φορά, δεν μπλέχτηκε στα μικροσπρωξίματα των πρώτων μέτρων. Έτρεξε από την εξωτερική κοιτώντας πάντα τους υπόλοιπους αθλητές και ελέγχοντας κάθε πιθανή κίνηση των αντιπάλων του.

Οι Κενυάτες δρομείς ήταν αυτοί που δώσανε τον αρχικό ρυθμό στην κούρσα.

Ο Ελ Γκερούζ πάντα από την εξωτερική, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι ότι κάθε επαφή με αντίπαλο μπορεί να αποβεί μοιραία.

Μόνο με την συμπλήρωση των 700 μέτρων και δύο στροφές πριν το τέλος ο Μαροκινός βγήκε μπροστά αποφασισμένος να οδηγήσει αυτός για το υπόλοιπο την κούρσα.

Την αλλαγή του ρυθμού από τον Ελ Γκερούζ, ακολούθησαν και οι υπόλοιποι αθλητές με πρώτο από αυτούς τον μεγάλο αντίπαλο του, τον Κενϋάτη Μπέρναρντ Λάγκατ.

Ο Μπέρναρντ Λάγκατ δεν ήταν κάποιος τυχαίος αθλητής.

Διατηρεί από το 2001 μέχρι και σήμερα την δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στα 1.500μ. με 3.26.34. Πολύ κοντά στο 3.26.00 του Ελ Γκερούζ.

Παράλληλα ήταν αυτός που είχε κερδίσει τον Ελ Γκερούζ στη Ζυρίχη στις 6/8/2004, μερικές μόνο μέρες πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες.

Ήταν δηλαδή ένας υποψήφιος για το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Ήταν ο έτερος διεκδικητής της πρώτης θέσης.

Και θα την διεκδικούσε μέχρι τον τελευταίο διασκελισμό.

Με την αλλαγή του ρυθμού από τον Ελ Γκερούζ, ένα «τρενάκι» άρχισε να δημιουργείται πίσω του. Όταν πέρασε πρώτος στον τελευταίο γύρο της κούρσας, οι υπόλοιποι αθλητές προσπαθούσαν για μία καλύτερη θέση.

Ο Λάγκατ, ο Ουκρανός Χέσκο και ο Πορτογάλος Σίλβα ξεχωρίσανε μετά τον Μαροκινό Ελ Γκερούζ.

Ο Ελ Γκερούζ κάλπαζε μέσα στην κούρσα, έτοιμος να εκπληρώσει το μεγάλο του όνειρο, όταν ο Λάγκατ 150 μέτρα πριν το τέλος πλησίασε τον μεγάλο του αντίπαλο.

Είχε τις δυνάμεις για να φτάσει στα όρια του τον Μαροκινό παγκόσμιο ρέκορντμαν Χισάμ Ελ Γκερούζ.

Τα τελευταία 100 μέτρα της κούρσας των 1.500μ. θα μνημονεύεται από γενιά σε γενιά.

Σε μια ιστορική κόντρα, βήμα βήμα, διασκελισμό στον διασκελισμό οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι κράτησαν το ενδιαφέρον του κοινού στα ύψη μέχρι και την γραμμή του τερματισμού.

Σαν βγαλμένος από ταινία, ο αγώνας των δύο αθλητών για το Χρυσό μετάλλιο είχε όλα εκείνα τα στοιχεία του θρίλερ.

Περίπου 70 μέτρα πριν το φινάλε, το δυναμικό τρέξιμο του Λάγκατ προσπερνούσε για ελάχιστο την αγωνιώδη προσπάθεια του Ελ Γκερούζ να κρατηθεί πρώτος.

Η εικόνα της κούρσας των Ολυμπιακών αγώνων του Σίδνεϋ το 2000, σε επανάληψη 4 χρόνια μετά στην Αθήνα.

Όπως και τότε ένας Κενϋάτης ο Νγκενί, έτσι και τώρα ο επίσης Κενϋάτης Λάγκατ φαίνονταν να στερεί από τον Ελ Γκερούζ το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.

Χιλιάδες θεατές στο Ολυμπιακό στάδιο στο Μαρούσι, αλλά και εκατομμύρια στις οθόνες τους,  κοιτούσαν με κομμένη την ανάσα τα τελευταία μέτρα στον συγκλονιστικό τελικό των 1.500 μέτρων του στίβου.

Ενός τελικού που θα καθόριζε τις θέσεις του κάθε αθλητή στο «πάνθεον» του αγωνίσματος.

Ο Ελ Γκερούζ μπροστά από τα 700 μέτρα ως και τα 1430 μέτρα έβλεπε να καταρρέει ακόμη μία φορά το όνειρο του.

Ο μεγάλος του αντίπαλος Λάγκατ ήταν μπροστά του μισό σώμα και η απόσταση προς τον τερματισμό λιγόστευε.

Ο Ελ Γκερούζ θα έπρεπε να βρει το κάτι παραπάνω για να γίνει Χρυσός Ολυμπιονίκης στα 50 μέτρα που υπολείπονταν.

Και μόνο που από πρώτος πάλευε να ξαναγίνει πρώτος έμοιαζε ακατόρθωτο.

Με όσες δυνάμεις διέθετε, φυσικές ή υπερφυσικές δεν έχει καμία σημασία, ο Χισάμ Ελ Γκερούζ δεν ήθελε να χάσει και αυτή την ευκαιρία.

Μόνο 40 μέτρα είχαν απομείνει όταν οι δύο αθλητές μάχονταν ο ένας πλάϊ στον άλλον. Κάθε διασκελισμός, κάθε χεριά, κάθε κίνηση του σώματος στην μέγιστη ένταση.

Οι λάτρεις του αθλητισμού δεν θα μπορούσαν να σκαρώσουν ωραιότερο αγώνα. Λίγα μέτρα πριν το τέλος και οι δύο πρωταγωνιστές να καταθέτουν κάθε ικμάδα των δυνάμεων τους για την πρώτη θέση.

Τα τελευταία συγκλονιστικά 30 μέτρα, όταν ο Χισάμ Ελ Γκερούζ προσπερνούσε στο ελάχιστο τον Μπέρναρντ Λάγκατ για να γίνει για πρώτη φορά Χρυσός Ολυμπιονίκης, θα μείνουν παντοτινά στην μνήμη του Μαροκινού πρωταθλητή.

Έπρεπε να φτάσει στα φυσικά του όρια για να μπορέσει να γίνει Χρυσός Ολυμπιονίκης.

Και στην Αθήνα έφτασε στα ανθρώπινα όρια του. Όπως τότε το 1997 όταν για πρώτη φορά κέρδιζε Χρυσό μετάλλιο στα 1.500μ. του Παγκόσμιου πρωταθλήματος.

Αμέσως μετά τον τερματισμό ο μεγάλος αντίπαλος Λάγκατ σπεύδει να αποδώσει «φόρο τιμής» στον μεγάλο Μαροκινό αθλητή.

Αν και έχασε για ελάχιστα εκατοστά το Χρυσό μετάλλιο, νιώθει χαρούμενος που συμμετείχε στην κορυφαία παράσταση του Χισάμ Ελ Γκερούζ.

Νιώθει χαρούμενος για την μοναδική παράσταση που δώσανε.

Από την άλλη ο μεγάλος νικητής, εκστασιασμένος από την νίκη δεν μπορεί να πιστέψει ότι έγινε Χρυσός Ολυμπιονίκης. Κλαίει γοερά!

Σκύβει στο ταρτάν όταν τον πλησιάζει και τον αγκαλιάζει ο Λάγκατ.

Στιγμές μοναδικές για τους δύο κορυφαίους σε χρόνους αθλητές των 1.500 μέτρων.

Οι αγκαλιές και τα φιλιά μεταξύ των δύο, λίγες μόνο στιγμές μετά τον τερματισμό, είναι η πεμπτουσία του αθλητισμού.

Του Κλασικού αθλητισμού.

Το γοερό κλάμα του νικητή για την επίτευξη του στόχου του η άλλη πεμπτουσία του αθλητισμού. Ο κόπος τόσων χρόνων έβρισκε δικαίωση.

Σας αφήνουμε να δείτε, αλλά και να ακούσετε την συγκλονιστική περιγραφή του Γάλλου δημοσιογράφου, στον τελικό των 1.500μ. της Αθήνας τον Αύγουστο του 2004.

Μετά και την νίκη του αυτή ο Χισάμ Ελ Γκερούζ ήταν ο κάτοχος του παγκόσμιιου ρεκόρ, ήταν ο Χρυσός Ολυμπιονίκης και φυσικά είχε 4 χρυσά και ένα αργυρό σε παγκόσμια πρωταθλήματα.

Στα 30 του είχε κατακτήσει το «Έβερεστ» των 1.500μ. και είχε σημειώσει κάθε ρεκόρ σε μίλι και 2.000μ..

Πριν φύγει όμως από την Αθήνα, ο Ελ Γκερούζ είχε να πάρει μέρος και στα 5.000 μέτρα.

Έναν χρόνο πριν είχε τερματίσει δεύτερος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, στην πρώτη του κούρσα στο αγώνισμα, και χωρίς άγχος μιας και ήταν ήδη Χρυσός Ολυμπιονίκης στα 1.500μ. κατέβηκε να αγωνιστεί και σε αυτό το αγώνισμα.

Βασικοί του αντίπαλοι όπως και στο Παρίσι το 2003 ο Αιθίοπας Κενενίσα Μπεκέλε, κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ στα 5.000μ. από τις 31/5/2004 και ο νικητής του παγκοσμίου πρωταθλήματος του 2003 Κενϋάτης Ελιούντ Κίπτσογκε.

Κατέβαινε σαν τρίτο φαβορί στον αγώνα.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΤΑ 5.000μ.

Ήταν 28/8/2004, τέσσερις μόλις μέρες μετά τον θρίαμβο του στα 1.500μ. όταν ο Ελ Γκερούζ κατέβηκε να αγωνιστεί στον τελικό των 5.000 μέτρων των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 στην Αθήνα.

Απαλλαγμένος από την υποχρέωση να κερδίσει το Χρυσό μετάλλιο που του έλλειπε, μιας και ήταν Χρυσός Ολυμπιονίκης στα 1.500μ., ο Ελ Γκερούζ κατέβηκε στον αγώνα ως “αουτσάϊντερ”. Φαβορί ο «ρέκορντμαν» του αγωνίσματος Αιθίοπας Κενενίσα Μπεκέλε.

Σε κούρσες μεγάλων αποστάσεων όπως είναι τα 5.000μ. οι εναλλαγές στις πρώτες θέσεις του αγώνα είναι ένα σύνηθες φαινόμενο.

Έτσι και στην περίπτωση του τελικού των 5.000μ.  στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004.

Κενυάτες και Αιθίοπες εναλλάσσονταν στην κορυφή της κούρσας με τον Μαροκινό Χισάμ Ελ Γκερούζ να είναι στο γκρουπ των πρωτοπόρων και να ελέγχει κάθε αλλαγή ρυθμού. Σε αυτές τις αποστάσεις οι αλλαγές στον ρυθμό και στις πρώτες θέσεις είναι συχνό φαινόμενο.

Πριν το καμπανάκι της τελευταίας στροφής, έξι (6) αθλητές, 3 Αιθίοπες, 2 Κενυάτες και ο Ελ Γκερούζ μάχονταν για τα 3 μετάλλια.

Όλα θα κρίνονταν στα τελευταία 400 μέτρα του αγωνίσματος.

Μπεκέλε και Ελ Γκερούζ είχαν ο ένας το μυαλό του στον άλλον, με τον Αιθίοπα να ρίχνει κλεφτές ματιές για να δει που βρίσκονταν ο βασικός του αντίπαλος από το Μαρόκο.

Αυτός που μπήκε επικεφαλής στα τελευταία 400μ. ήταν ο Κενυάτης Κίπτσογκε, με τον Μπεκέλε να ακολουθεί και το Ελ Γκερούζ να παρακολουθεί από κοντά.

Ο κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ Κενενίσα Μπεκέλε έκανε την κίνηση του 250μ. πριν τον τερματισμό όταν προσπέρασε τον Κίπτσογκε. Ο Μαροκινός Ελ Γκερούζ βλέποντας τον Αιθίοπα να «σπριντάρει» με όλες του τις δυνάμεις για το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο δεν έμεινε αδρανής. Ακολούθησε τον Μπεκέλε στο «βιράζ» των 200μ. έτοιμος να τα δώσει όλα στο τελευταίο σκέλος του αγωνίσματος. Τρίτος ακολουθούσε ο Κίπτσογκε που και αυτός από την πλευρά του έδινε όλες του τις δυνάμεις να κρατηθεί κοντά στα δύο μεγάλα φαβορί.

Τα τελευταία 100μ. ήταν μία επανάληψη της κούρσας των 1.500μ., τέσσερις μέρες νωρίτερα.

Συγκλονιστικά, καθηλωτικά και δραματικά κράτησαν τα βλέμματα εκατομμυρίων τηλεθεατών στους δύο διεκδικητές του «θρόνου» των 5.000 μέτρων στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, οι οποίοι πάλευαν για την πρώτη θέση και το Χρυσό μετάλλιο.

Όταν ένας 1.500άρης που αγωνίζεται σε μεγαλύτερη απόσταση είναι κοντά στους πρώτους στο τελευταίο κατοστάρι, οι πιθανότητες επικράτησης του είναι πολύ μεγαλύτερες από έναν άλλο αθλητή.

Και αυτό γιατί η ταχύτητα του στα τελευταία μέτρα της κούρσας είναι μεγαλύτερη από έναν αθλητή των 5.000 μέτρων ή των 10.000 μέτρων. Είναι δηλαδή μαθημένος και προπονημένος να έχει ένα πολύ γρήγορο τελευταίο τετρακοσάρι.

Θα ήταν η ταχύτητα του Ελ Γκερούζ αυτή που θα έκρινε το Χρυσό μετάλλιο ή ο Μπεκέλε, μικρόσωμος και πολύ γρήγορος και αυτός, θα υπερασπιζόταν τον τίτλο του φαβορί;

Η απάντηση κράτησε περίπου 13 δευτερόλεπτα. Όσα χρειάζονταν και οι δύο για να καλύψουν τα τελευταία 100 μέτρα του αγωνίσματος.

Στην τελική ευθεία, στα τελευταία 100 μέτρα ο Μπεκέλε ήταν επικεφαλής με τον Ελ Γκερούζ να ακολουθεί και τον Κίπτσογκε να προσπαθεί να κρατηθεί κοντά τους.

Όπως στο φινάλε των 1.500μ. έτσι και στα 5.000μ. τα τελευταία 80 μέτρα ήταν συγκλονιστικά. Ο μικρόσωμος Μπεκέλε, γνωρίζοντας την ταχύτητα του Ελ Γκερούζ στα τελευταία 200 μέτρα, είχε βγει μπροστά δίνοντας όσα είχε και δεν είχε.

Ο Ελ Γκερούζ, μαθημένος σε καταστάσεις αγώνων παραπάνω από μία δεκαετία, δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Στην τελική ευθεία έκανε την κίνηση του και για 40 περίπου μέτρα ήταν δίπλα στον Μπεκέλε, ο οποίος αντί να παλεύει με τον Ελ Γκερούζ για το Χρυσό έριχνε κλεφτές ματιές προς τον Κενυάτη Κίπτσογκε.

Τα τελευταία 50 μέτρα ήταν αποθεωτικά για τον Μαροκινό Ελ Γκερούζ. Προσπέρασε στο τελικό «σπριντ» τον κάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ Κενενίσα Μπεκέλε και πέρασε πρώτος την γραμμή του τερματισμού κερδίζοντας επάξια τον τρίτο (3^ο) αγώνα του στα 5.000μ..

Σε τόσους αγώνες είχε λάβει μέρος στα 5.000μ. ο υπεραθλητής από το Μαρόκο.

Κι όμως σε αυτές τις μόλις τρεις συμμετοχές στο αγώνισμα αυτό, είχε κερδίσει ένα αργυρό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και ένα Χρυσό σε Ολυμπιακούς αγώνες.

Κανείς άλλος με μόλις 3 διεθνείς αγώνες στα πόδια του δεν είχε κερδίσει Αργυρό σε παγκόσμιο και Χρυσό σε Ολυμπιακούς.

Το κατάφερε ο Μαροκινός Χισάμ Ελ Γκερούζ.

Ο καλύτερος αθλητής μεσαίων αποστάσεων.

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Ελ Γκερούζ αμέσως μετά τον τερματισμό ήταν να δείξει με τα δάχτυλα του το νο.2.

Όσα Χρυσά μετάλλια κέρδισε στην Αθήνα. Ούτε και ο ίδιος το πίστευε ότι από εκεί που δεν είχε ούτε ένα Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, βρέθηκε μέσα σε 4 μέρες με 2 Χρυσά.

Μόνο αυτός ο σπουδαίος και ανεπανάληπτος αθλητής θα μπορούσε να το καταφέρει.

Η αναγνώριση προς το πρόσωπο του ως ο κορυφαίος των μεσαίων αποστάσεων ήταν καθολική.

Το Χρυσό μετάλλιο που του έλλειπε είχε κατακτηθεί «εις διπλούν».

Πλέον κανείς δεν θα μπορούσε να αφήσει αιχμές ότι σε τελικούς Ολυμπιακών αγώνων ο Χισάμ Ελ Γκερούζ αποτύγχανε.

Είχε κατακτήσει κάθε κορυφή των 1.500μ. από το 1995 ως και το 2004, συμπεριλαμβανομένων και των επιτυχιών στα 5.000μ..

Επανέλαβε την επίδοση του Πάαβο Νούρμι ο οποίος και αυτός είχε κερδίσει τα 1.500μ. και τα 5.000μ. σε Ολυμπιακούς αγώνες!

Ήταν Χρυσός Ολυμπιονίκης δύο φορές και κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στα 1.500μ..

Δεν υπήρχε κάτι άλλο να κερδίσει.

Η Αθήνα ήταν η πόλη ορόσημο για τον Χισάμ Ελ Γκερούζ.

Είχε γίνει για πρώτη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής το 1997 στα 1.500 μέτρα και δύο (2) φορές Χρυσός Ολυμπιονίκης στα 1.500μ. και στα 5.000 μέτρα.

Ήταν γραφτό η Αθήνα να παίξει τον σπουδαιότερο ρόλο στην καριέρα αυτού του σπουδαίου αθλητή από την Βόρεια Αφρική.

Τον εξύψωσε στον «Όλυμπο» των αθλητών στα 1.500μ. αλλά και στα 5.000μ..

Του έδωσε αυτό που του έλλειπε. Το τίτλο του Χρυσού Ολυμπιονίκη.

Ο ίδιος δήλωσε μετά τον “θρίαμβο” του ότι έχω του Έλληνες στην ψυχή μου. Δεν θα ξεχάσω την Αθήνα – Είστε ένας υπέροχος λαός.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ

Στην Αθήνα ο Χισάμ Ελ Γκερούζ, όσο και να μοιάζει απίθανο, έτρεξε τις τελευταίες κούρσες της ζωής του.

Μόλις στα 30 του και με πολλά προβλήματα τραυματισμών αποφάσισε να μην συνεχίσει τον αθλητισμό. Είχε αποκτήσει όλα όσα ονειρεύονταν από παιδί και πλέον μέλημα του ήταν η οικογένεια του.

Ο σπουδαιότερος αθλητής των 1.500μ., το παγκόσμιο ρεκόρ του παραμένει ακόμη και σήμερα, ολοκλήρωσε στην Αθήνα την πολύχρονη και γεμάτη επιτυχίες καριέρα του.

Αν δεν τα κατάφερνε και στην πρωτεύουσα της Ελλάδος, θα ήταν ένας βασιλιάς χωρίς στέμμα.

Μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας ήταν πλέον ο «Βασιλιάς του Μαρόκο».

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΙΑ

• Κάτοχος από το 1998 του Παγκόσμιου ρεκόρ στα 1.500μ. με 3.26.00
• Κάτοχος από το 1999 του Παγκόσμιου ρεκόρ στο μίλι (1609μ.) με 3.43.13
• Κάτοχος από το 1999 του Παγκόσμιου ρεκόρ στα 2.000μ.  με 4.44.79
• Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στα 1.500μ. στην Αθήνα-2004
• Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στα 5.000μ. στην Αθήνα-2004
• Αργυρό Ολυμπιακό μετάλλιο στα 1.500μ. στο Σίδνευ-2000
• 5 Χρυσά μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα στα 1.500μ.
• Αργυρό μετάλλιο στα 1.500μ. στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Γκέτεμποργκ το 1995
• Αργυρό μετάλλιο στα 5.000μ. στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Παρισιού το 2003
• Μέλος του Hall of Fame από το 2014 σε ηλικία μόλις 40 ετών