Αθλητικές Ιστορίες: Χισάμ Ελ Γκερούζ «Ο Βασιλιάς του Μαρόκο»! (Μέρος πρώτο)

Γι΄αυτούς που δεν γνωρίζουν το όνομα του Χισάμ Ελ Γκερούζ, θα πρέπει να πούμε ότι είναι ο κάτοχος του Παγκοσμίου ρεκόρ στα 1.500μ. στον στίβο από το 1998 με 3.26.00.

Είναι αυτός που έχει τρέξει την απόσταση γρηγορότερα από κάθε άλλον άνθρωπο και το ρεκόρ του αντέχει 23 χρόνια τώρα.

Κατέχει επίσης από το 1999 τόσο το ρεκόρ στα 2.000μ. όσο και αυτό στο μίλι (1.609μ.).

Μιλάμε δηλαδή για τον ταχύτερο άνθρωπο σε 3 διαφορετικά μεσαία δρομικά αγωνίσματα, εκ των οποίων μόνο τα 1.500μ. είναι Ολυμπιακό αγώνισμα.

Είναι ταυτόχρονα και κάτοχος δύο Χρυσών Ολυμπιακών μεταλλίων και ενός Ασημένιου στα 1500μ. και στα 5.000μ..

Καθόλου άσχημα για τον αθλητή από το Μαρόκο. Του δρομέα που είχε σαν πρότυπο τον άλλο μεγάλο Μαροκινό αθλητή των συγκεκριμένων αγωνισμάτων Σαΐντ Αουίτα.

Οι επιδόσεις του Χισάμ Ελ Γκερούζ θα σπάσουν κάποια στιγμή, όμως η λύτρωση του στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004 θα μείνει αλησμόνητη στους θαυμαστές του στίβου και των Ολυμπιακών αγώνων.

1995: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ

Μεταφερόμαστε στο 1995 όταν στην πρώτη του διεθνή παρουσία, σε ηλικία 21 ετών, στον τελικό των 1.500μ. του Παγκοσμίου πρωταθλήματος στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, ο Ελ Γκερούζ πήρε το πρώτο του ασημένιο μετάλλιο, πίσω μόνο από τον άπιαστο εκείνα τα χρόνια στο αγώνισμα, τον Αλγερινό Νουρεντίν Μορσελί.

Πολύ καλή αρχή για τον νεαρό πρωταθλητή. Οι αγκαλιές και τα φιλιά με τον μεγάλο του αντίπαλο μετά το τέλος της κούρσας έχουν την ιδιαίτερη αξία τους.

1996: ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ

Το 1996 ήταν χρονιά Ολυμπιακών αγώνων και ο 22χρονος Χισάμ φάνταζε ως ο μοναδικός αθλητής ο οποίος θα μπορούσε να «κλέψει» το χρυσό μετάλλιο από τον Νουρεντίν Μορσελί, τον κάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ (από το 1995) και κάτοχο τριών Χρυσών μεταλλίων στα Παγκόσμια πρωταθλήματα του Τόκιο το 1991, της Στουτγκάρδης το 1993 και του Γκέτεμποργκ το 1995.

Στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα στις Η.Π.Α. είχε να παλέψει με τον καλύτερο αθλητή εκείνων των χρόνων και κάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ στην απόσταση.

Οι δύο αντίπαλοι επιβεβαίωσαν τα προγνωστικά μέχρι και τον ημιτελικό, καταλαμβάνοντας ο καθένας στην σειρά του την πρώτη θέση, δίνοντας έτσι συνάντηση στον μεγάλο τελικό.

Εκεί ο Χισάμ Ελ Γκερούζ θα γνωρίσει την σκληρή πλευρά του πρωταθλητισμού.

Η κούρσα του τελικού είχε όλα τα στοιχεία του δράματος.

Με την συμπλήρωση των 900μ., στο “βιράζ” προς τα 1.000μ. ο πανέξυπνος Μορσελί κάνει την κίνηση του. Μπαίνει επικεφαλής της κούρσας, όπως έκανε πάντοτε, θέλοντας να ελέγξει κάθε κίνδυνο που προέρχονταν από τον Ελ Γκερούζ αλλά και από τον Ισπανό Χρυσό Ολυμπιονίκη των προηγούμενων Ολυμπιακών αγώνων της Βαρκελώνης το 1992 Φερμίν Κάτσο.

Στην ευθεία πριν το καμπανάκι των 400μ. η κατάσταση είχε ήδη διαμορφωθεί. Μπροστά ο Μορσελί ακολουθούμενος από τους Ελ Γκερούζ και Κάτσο.

Η τριάδα των μεταλλίων έπαιρνε θέση λίγο πριν χτυπήσει το καμπανάκι για τα τελευταία 400 επίπονα μέτρα.

Και τότε συνέβη το απίθανο.

Τα πόδια του Ελ Γκερούζ ήρθαν σε επαφή με αυτά του Μορσελί με αποτέλεσμα ο Μαροκινός υποψήφιος για το Χρυσό μετάλλιο Χισάμ να βρεθεί φαρδύς πλατύς στο ταρτάν του σταδίου της Ατλάντα λίγο πριν ακουστεί το καμπανάκι.

Ο Χισάμ Ελ Γκερούζ στην προσπάθεια του να ακολουθήσει τον Νουρεντίν Μορσελί, 10 μέτρα πριν το καμπανάκι, κατέστρεψε το όνειρο του όχι μόνο για το Χρυσό μετάλλιο αλλά και για το πρώτο του μετάλλιο σε Ολυμπιακούς αγώνες.

Όσοι αθλητές ακολουθούν τον Ελ Γκερούζ, αναγκάζονται να πηδήξουν πάνω από τον πεσμένο Χισάμ για να αποφύγουν και δική τους πτώση.

Παρά την απογοήτευση και με όσες δυνάμεις έχει ακόμη ο Ελ Γκερούζ θα συνεχίσει την κούρσα, μόνο και μόνο για να τερματίσει.

Θα τα καταφέρει αλλά θα τερματίσει 12^ος και τελευταίος!

Σκληρή και άδικη αποτυχία για τον επίδοξο Ολυμπιονίκη.

Χρυσός Ολυμπιονίκης αναδείχτηκε ο μεγάλος αντίπαλος του Ελ Γκερούζ, Αλγερινός Νουρεντίν Μορσελί, επιβεβαιώνοντας τα προγνωστικά. Έγραψε με χρυσά γράμματα την δική του αθλητική ιστορία στο αγώνισμα των 1.500μ..

Η πρώτη ευκαιρία για να αναδειχθεί Χρυσός Ολυμπιονίκης χάθηκε για τον Χισάμ Ελ Γκερούζ. Θα έπρεπε να περιμένει 4 χρόνια, μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϋ το 2000 για να διεκδικήσει ξανά το Χρυσό μετάλλιο ή έστω ένα μετάλλιο.

Μέχρι τότε είχε πράγματα να κάνει.

ΑΘΗΝΑ 1997:  Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

Το 1997 ήταν μια χρονιά αποδείξεων για τον Χισάμ Ελ Γκερούζ. Έπρεπε να πάρει τα σκήπτρα στο αγώνισμα από τον Μορσελί και η καλύτερη ευκαιρία ήταν το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αθήνας. Στο Μαρούσι λοιπόν θα έπρεπε να αποδείξει ο Ελ Γκερούζ ότι ήρθε η ώρα να νικήσει τον μεγάλο αντίπαλο και κάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ, χρυσό Ολυμπιονίκη στην Ατλάντα και κάτοχο 3 χρυσών σε Παγκόσμια πρωταθλήματα Μορσελί.

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες κούρσες σε Ολυμπιακούς αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα, ο μεγάλος αντίπαλος Ν.Μορσελί κράτησε στάση αναμονής. Συνήθως, από το μέσον της κούρσας και μετά, έφευγε μπροστά δίνοντας τον ρυθμό στους υπόλοιπους αθλητές. Την ίδια στάση αναμονής κράτησε και ο Ελ Γκερούζ μέχρι τα 800μ. κοιτώντας πάντα να δει που βρίσκονταν ο Μορσελί.

Μετά τα 800μ. ο ρυθμός ο οποίος ήταν σχετικά αργός άλλαξε με ευθύνη των δύο μεγάλων αντιπάλων.

Ο Ελ Γκερούζ αποφάσισε να ηγηθεί αυτής της αλλαγής και να πάρει τα ηνία της κούρσας. Ο Μορσελί από την άλλη κόλλησε πίσω από τον πρωτοπόρο Μαροκινό.

Καθώς χτυπούσε το καμπανάκι της τελευταίας στροφής, μπροστά πήγαινε ο Ελ Γκερούζ και πίσω ο Μορσελί. Ούτε δύο μέτρα δεν χώριζαν τους διεκδικητές του Χρυσού μεταλλίου. Η μάχη στο τελευταίο 400άρι προμηνύονταν συγκλονιστική.

Στη στροφή των τελευταίων 200 μέτρων η απόσταση μεταξύ των δύο αξεπέραστων αθλητών των 1.500μ. μεγάλωσε και ο Μορσελί αντί να κυνηγάει των Ελ Γκερούζ μάχονταν να κρατήσει την δεύτερη θέση από τον Ισπανό Κάτσο.

Μπαίνοντας στην τελική ευθεία η απόσταση των 5 μέτρων διαφορά που είχε αποκτήσει ο Ελ Γκερούζ ήταν ικανή να του χαρίσει το πρώτο Χρυσό μετάλλιο της καριέρας του.

Από την άλλη ο Μορσελί πέρασε στην τρίτη θέση μη μπορώντας να αντισταθεί στην πίεση του Κάτσο.

Με 3.35.83 ο Ελ Γκερούζ έκοψε πρώτος το νοητό νήμα του τερματισμού κερδίζοντας με το σπαθί του το πρώτο του Χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμια διοργάνωση.

Το ταλέντο του στις μεσαίες αποστάσεις έβρισκε την θέση του ανάμεσα στους ικανότερους που προηγήθηκαν αυτού.

Με την νίκη του αυτή ο Ελ Γκερούζ γκρέμιζε από την κορυφή τον Μορσελί, παίρνοντας αυτός πλέον τα ηνία για τις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις.

Ο Αλγερινός Μορσελί ανίκητος από τις αρχές της δεκαετίας (με μόνη αποτυχία του τους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης όπου τερμάτισε 7^ος) σχεδόν σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις μέχρι το βράδυ της 6^ης Αυγούστου 1997 στην Αθήνα, δεν κατάφερε να κρατήσει ούτε την τρίτη θέση στον μεγάλο τελικό.

Τερμάτισε 4^ος ολοκληρώνοντας μία σπουδαία καριέρα την οποία θα ζήλευαν πολλοί.

Έδινε με τη σειρά του τα σκήπτρα στον επόμενο μεγάλο αθλητή του αγωνίσματος τον Μαροκινό Χισάμ Ελ Γκερούζ.

Η αποκαθήλωση του Μορσελί στην Αθήνα το 1997 ήταν η αρχή των μεγάλων στόχων που είχε θέση ο Ελ Γκερούζ.

Μπορεί να νίκησε τον Μορσελί με χαρακτηριστική άνεση στην Αθήνα, ο Αλγερινός όμως ήταν ακόμη κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στο αγώνισμα.

Να ο επόμενος στόχος για τον Ελ Γκερούζ.

1998: ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΡΕΚΟΡ

Το 1998 δεν ήταν χρονιά Ολυμπιακών αγώνων ή Παγκοσμίων πρωταθλημάτων.

Ευκαιρία για τον Μαροκινό να δοκιμάσει να πάρει στα «πόδια» του το παγκόσμιο ρεκόρ του Μορσελί.

Στόχος μέσα στην χρονιά ήταν το 3.27.37, το οποίο είχε πετύχει ο Μορσελί στη Νίκαια της Γαλλίας στις 12/7/1995.

Τρία χρόνια (και δύο μέρες) μετά την επίτευξη του παγκοσμίου ρεκόρ του Μορσελί, στις 14/7/1998 στο γνωστό ποδοσφαιρικό στάδιο «Ολύμπικο» της Ρώμης, ο Ελ Γκερούζ ετοιμάζονταν για τον μεγάλο στόχο. Να πάρει το παγκόσμιο ρεκόρ του Μορσελί και να γίνει ο νέος κυρίαρχος των 1.500μ..

Οι συνθήκες ήταν ιδανικές για τον Μαροκινό πρωταθλητή.

Με την βοήθεια των λεγόμενων «λαγών» της κούρσας ο Ελ Γκερούζ ήταν σε τροχιά παγκοσμίου ρεκόρ όταν πέρναγε τα 1.200μ.. Αυτό που θα έπρεπε ήταν να συνεχίσει με ακόμη γρηγορότερο ρυθμό ώστε να γίνει ο νέος ρέκορντμαν του αγωνίσματος.

Σαν έτοιμος από καιρό, μόλις στα 24 του, ο Χισάμ Ελ Γκερούζ δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Τερμάτισε σε 3.26.00 γρηγορότερος κατά 1 δευτερόλεπτο και 37 εκατοστά από τον χρόνο του παγκοσμίου ρεκόρ του Μορσελί.

Ήταν ο πρώτος αθλητής που κατέβηκε τα 3.27.00. Για ένα εκατοστό του δευτερολέπτου θα γινόταν ο πρώτος που θα κατέβαινε και τα 3.26.00.

Μικρή σημασία είχαν για τον Χισάμ αυτές οι λεπτομέρειες.

Πλέον ήταν ο κάτοχος της παγκόσμιας επίδοσης στο αγαπημένο του αγώνισμα και ταυτόχρονα παγκόσμιος πρωταθλητής από την Αθήνα έναν χρόνο πριν.

Τα όνειρα του είχαν γίνει πραγματικότητα μέσα σε μία διετία.

Όμως είχε μπροστά του νέους στόχους.

1999: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΕΒΙΛΛΗ

To 1999 ήταν χρονιά παγκοσμίου πρωταθλήματος.

Η Σεβίλλη της Ισπανίας διοργάνωσε το 7^ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου.

Σημαδιακό πρωτάθλημα και για τους Έλληνες αθλητές και τις Ελληνίδες αθλήτριες.

Χρυσό μετάλλιο η Βούλα Τσιαμήτα στο τριπλούν και Χάλκινο η Όλγα Βασδέκη στο ίδιο αγώνισμα.

Χρυσό η Μιρέλα Μανιάνι στον Ακοντισμό.

Αργυρό ο Κώστας Γκατσιούδης επίσης στον Ακοντισμό, όπως και η Τασούλα Κελεσίδου στην Δισκοβολία.

Χάλκινο η Κατερίνα Θάνου στα 100μ..

Σύνολο 6 μετάλλια για την Ελληνική αποστολή.

Στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας ο Ελ Γκερούζ είχε σαν στόχο μόνο το Χρυσό μετάλλιο. Έπρεπε να επιβεβαιώσει για δεύτερη φορά σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ότι ήταν ο καλύτερος στα 1500μ..

Και το επιβεβαίωσε περνώντας πρώτος τον τερματισμό στον εκπληκτικό χρόνο 3.27.65. Αν δεν χαλάρωνε και αν δεν έστελνε φιλιά στο κοινό, στα τελευταία 50 μέτρα, ίσως το δικό του παγκόσμιο ρεκόρ να ήταν παρελθόν.

Με την επιτυχία του αυτή ο Ελ Γκερούζ έβαζε φαρδιά πλατιά το όνομα του στην λίστα με τους κορυφαίους του αγωνίσματος.

Ήταν για 3^η συνεχόμενη χρονιά ο καλύτερος στα 1.500μ. και το μόνο που του απόμενε ήταν το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.

Θα είχε την ευκαιρία του την επόμενη χρονιά στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϋ.

2000: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΣΙΔΝΕΥ – Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ 

Το 2000 ήταν η χρονιά του “Μιλένιουμ” και των Ολυμπιακών αγώνων του Σίδνεϋ και οι Αυστραλοί είχαν σκοπό να διοργανώσουν με επιτυχία τους αγώνες.

Για τον Χισάμ Ελ Γκερούζ, στα 26 του πλέον και στην καλύτερη φόρμα της ζωής του, ήταν ο μεγαλύτερος στόχος που του είχε απομείνει.

Πρώτα να γίνει Ολυμπιονίκης και μετά να κερδίσει το Χρυσό μετάλλιο.

Ή για να το πούμε σωστότερα, να γίνει Χρυσός Ολυμπιονίκης.

Ότι λιγότερο από την πρώτη θέση θα θεωρούνταν ως μέγιστη αποτυχία για τον Μαροκινό πρωταθλητή.

Κυρίαρχος από το 1997 και μετά, δύο φορές Παγκόσμιος πρωταθλητής και κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ, φάνταζε ως ένα από τα σίγουρα Χρυσά μετάλλια όλων των αγώνων.

Η απόλυτη κυριαρχία του την προηγούμενη τριετία, τον έχριζε ως το μεγάλο φαβορί των 1500μ..

Στι 29/9/2000 και μετά από προκρίσεις σε προκριματικό και ημιτελικό, όλα τα φώτα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Σίδνεϋ, ήταν στην κούρσα των 1500μ. όπου συμμετείχε ο Χισάμ Ελ Γκερούζ.

Βασικοί αντίπαλοι του οι Κενϋάτες Νοά Νγκενί και Μπέρναντ Λάγκατ.

Μόλις 21 στα 22 ο Νγκενί και συνομήλικος του Ελ Γκερούζ ο Λάγκατ.

Και οι δυο τους είχαν χρόνους στα πόδια τους για να ανησυχήσουν τον Ελ Γκερούζ. Αν και είχαν μικρή σημασία τα προσωπικά ρεκόρ σε ένα τελικό Ολυμπιακών αγώνων, οι επιδόσεις των δύο Κενϋατών προμήνυαν ένα συναρπαστικό αγώνα.

Και έτσι ήταν.

Απρόβλεπτος και καθηλωτικός μέχρι τα τελευταία μέτρα.

Με το πάτημα της σκανδάλης από τον αφέτη οι 12 δρομείς ξεχύθηκαν μπροστά για να πλασαριστούν στις καλύτερες θέσεις.

Ο συμπατριώτης του Ελ Γκερούζ, Μαροκινός Γιουσέφ Μπαμπά όρμησε και ανέλαβε την κορυφή του σπουδαίου αυτού αγώνα.

Πίσω του ο Ελ Γκερούζ και οι Νγκενί και Λάγκατ.

Οι διεκδικητές του χρυσού μεταλλίου σε παράταξη.

Ο Μπαμπά θα οδηγήσει την κούρσα μέχρι και τα 800 μέτρα, όταν ο Ελ Γκερούζ διαισθανόμενος τον αργό ρυθμό που έδωσε ο συμπατριώτης του, θα τον προσπεράσει και θα μπει αυτός επικεφαλής.

Οι Κενϋάτες δεν είχαν σκοπό να αφήσουν από τα μάτια τους τον Ελ Γκερούζ.

Μαζί με τον Γάλλο Μπααλά είναι οι τέσσερις που έχουν ξεχωρίσει όταν ακούγεται το καμπανάκι του τελευταίου γύρου.

Η κατάσταση δεν αλλάζει ούτε στην απέναντι ευθεία του τερματισμού ούτε μπαίνοντας στο τελευταίο διακοσάρι.

Μπροστά ο Ελ Γκερούζ, πίσω του ο Νγκενί, τρίτος ο Λάγκατ και από κοντά τέταρτος ο Γάλλος Μπααλά.

Όλα έδειχναν ότι ο Ελ Γκερούζ εύκολα η δύσκολα θα έπαιρνε το Χρυσό μετάλλιο.

100 μέτρα χώριζαν τον Μαροκινό από τον απόλυτο θρίαμβο.

Να γίνει Χρυσός Ολυμπιονίκης.

Μπαίνοντας στα τελευταία 100 μέτρα η ανάσα του Νγκενί γίνεται πιο αισθητή στον Ελ Γκερούζ.

Ο νεαρός Κενϋάτης δεν παραδίδει τα όπλα και κάνει την δική του κίνηση.

Έχει τις δυνάμεις να κοντραριστεί με τον Μαροκινό υπερπρωταθλητή και 70 μέτρα πριν το τέλος αγωνίζεται στήθος με στήθος για το Χρυσό μετάλλιο.

Από κοντά και ο Λάγκατ χωρίς να μπορεί να μπει «σφήνα» στους δύο που έδιναν ότι είχαν και δεν είχαν για το Χρυσό μετάλλιο. Για το όνειρο κάθε αθλητή να γίνει Χρυσός Ολυμπιονίκης.

Τα τελευταία 50 μέτρα της κούρσας ήταν καταστρεπτικά για τον παγκόσμιο ρέκορντμαν και πρωταθλητή Χισάμ Ελ Γκερούζ.

Ο Νγκενί βρίσκει εκείνες τις δρασκελιές και 30 μέτρα πριν το τέλος προσπερνάει τον Ελ Γκερούζ. Η έκπληξη ολοκληρώνεται όταν ο Κενϋάτης περνάει τη γραμμή τερματισμού με το Ολυμπιακό ρεκόρ 3.32.07.

Αν οι Ολυμπιακοί αγώνες της Ατλάντα λόγω απειρίας αλλά και λόγω της πτώσης του θεωρούνταν φυσιολογική εξέλιξη, η δεύτερη θέση στο Σίδνεϋ, τέσσερα χρόνια αργότερα, ήταν το ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΟΚ για τον Μαροκινό.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ.

Πρωταγωνιστικής για 1450 μέτρα, looser 50 μέτρα αργότερα.

Παρότι γίνονταν για πρώτη φορά Ολυμπιονίκης, η ήττα και ο τρόπος που συνέβη, έκαναν την δεύτερη θέση να μοιάζει κενή.

Ή πρώτος ή τίποτα.

Όπως στους κλασικούς Ολυμπιακούς αγώνες στην Αρχαία Ολυμπία.

Μόνο ο πρώτος κέρδιζε τη δόξα και τα έπαθλα. Οι υπόλοιποι ούτε που αναφέρονταν.

Αρχαία τραγωδία.

Μετά τον τερματισμό, ο Αμερικανός σκηνοθέτης των αγώνων έστρεψε στον δεύτερο νικητή την κάμερα, αγνοώντας τον άνθρωπο που έκανε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις των Ολυμπιακών αγώνων.

Ένα μικρό χειροκρότημα, μάλλον στον νικητή Νγκενί, ήταν η πρώτη αντίδραση του Ελ Γκερούζ αμέσως μετά τον τερματισμό πριν ξαπλώσει στο ταρτάν του σταδίου και ξελύσει τα κορδόνια των παπουτσιών  του.

Χαμένος στον κόσμο του δεν μπορεί να καταλάβει τι πήγε στραβά και χάθηκε το Χρυσό μετάλλιο.

Το όνειρο του για να γίνει Χρυσός Ολυμπιονίκης στο αγαπημένο του αγώνισμα, καταστράφηκε από τον νεαρό Κενϋάτη.

Αν και ήταν ακόμη 26 χρονών, η δεύτερη του αποτυχία σε Ολυμπιακούς αγώνες τον κατέστησε πάλι «κοινό θνητό». Ο «Θεός» του αγωνίσματος, ανήμπορος να κατακτήσει τον θρόνο του στην σπουδαιότερη διοργάνωση.

Ο Χισάμ Ελ Γκερούζ θα μαζέψει τα κομμάτια του και θα στοχεύσει στα επόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

Πρώτα σε αυτό του Έντμοντον του Καναδά το 2001 και μετέπειτα σε εκείνο του 2003 στο Παρίσι.

Φυσικά οι σκέψεις του ήταν στους επόμενους Ολυμπιακούς αγώνες στην Αθήνα το 2004.

Αυτό το μετάλλιο (Χρυσό) του έλειπε, σε αυτό στόχευε. Όμως οι Ολυμπιακοί αγώνες της πατρίδας μας ήταν ακόμη πολύ μακριά.

Μπορείτε να διαβάσετε το δεύτερο μέρος του αφιερώματος στον Χισάμ Ελ Γκερούζ εδώ