Γνωρίζατε ότι… η ακοντίστρια Άννα Βερούλη έφερε στη χώρα μας το πρώτο μετάλλιο παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου;

Η Άννα Βερούλη υπήρξε μία από τις καλύτερες Ελληνίδες αθλήτριες του Στίβου. Διακρίθηκε στις μεγάλες διοργανώσεις στον Ακοντισμό και έφερε σημαντικά μετάλλια στη χώρα μας, όταν ακόμα ο στίβος δεν είχε τις επιτυχίες που θα έρχονταν πολύ αργότερα.

Σήμερα θα «αναμοχλεύσουμε» την σπουδαία της επιτυχία, στο πρώτο (1^ο) Παγκόσμιο πρωτάθλημα του στίβου που έγινε το 1983 στο Ελσίνκι της Φινλανδίας.

Η Βερούλη έκανε αισθητή την παρουσία της το 1982, όταν στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που έγινε στην Αθήνα, στο νεότευκτο Ολυμπιακό στάδιο, κέρδισε το Χρυσό μετάλλιο με βολή στα 70,02 μέτρα.

Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια ξεπέρασε το μεγάλο φαβορί και παγκόσμια «ρέκορντγουμαν» που άκουγε στο όνομα Τίνα Λίλακ από την Φινλανδία, η οποία κατετάγη στην 4^η θέση.

Στους ίδιους αγώνες (Αθήνα-1982) η Σοφία Σακοράφα κατέκτησε το Χάλκινο μετάλλιο.

Δείτε τη βολή της Βερούλη προς το Χρυσό μετάλλιο και την απονομή των μεταλλίων.

Η Σακοράφα δεν ήταν παρούσα στο Παγκόσμιο του Ελσίνκι την επόμενη χρονιά, αν και είχε κάνει παγκόσμιο ρεκόρ, στις 26 Σεπτεμβρίου του 1982 στα Χανιά της Κρήτης, με επίδοση 74,20 μέτρα.

Έτσι η Βερούλη ήταν η μόνη μας αθλήτρια του ακοντισμού στον αγώνα για τον πρώτο (1^ο) παγκόσμιο τίτλο.

Αν και μέσα στο κατακαλόκαιρο του 1983, οι συνθήκες την ώρα του προκριματικού δεν ήταν οι καλύτερες στην πρωτεύουσα της Φινλανδίας. Με μόλις 10 βαθμούς θερμοκρασία, όλα μπορούσαν να συμβούν.

Η Άννα Βερούλη σε πολύ καλή φόρμα, πήγε στους αγώνες με επίδοση 68,86μ. και στον προκριματικό έριξε το ακόντιο στα 68,50μ., στέλνοντας το μήνυμα στις άλλες αθλήτριες ότι η πρωταθλήτρια Ευρώπης θα πάλευε για τα μετάλλια.

Ήταν εκεί για να διεκδικήσει ακόμη και το Χρυσό, μέσα στην έδρα της Τίνα Λίλακ, η οποία μαζί με τις Βερούλη και Σακοράφα ήταν τα μεγάλα ονόματα του ακοντισμού στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Το 68,50 της Βερούλη ήταν η δεύτερη καλύτερη επίδοση του προκριματικού.

Ο τελικός ξεκίνησε με την Βρετανίδα Φατίμα Γουΐτμπρεντ να παίρνει κεφάλι με επίδοση 69,14, βάζοντας δύσκολα στη Βερούλη και στις άλλες αθλήτριες.

Η Φινλανδή Λίλακ «ξεκίνησε» με βολή στα 67,34μ. η οποία την έφερνε στην δεύτερη θέση.

Η Άννα Βερούλη είχε άκυρη την πρώτη της βολή, επηρεασμένη από τον καιρό που επικρατούσε στο στάδιο. Σιγά-σιγά όμως άρχισε να «ζεσταίνεται».

Στη δεύτερη της βολή η πρωταθλήτρια μας έριξε το ακόντιο στα 61,74μ. ενώ στην τρίτη πήγε στα 62,38μ.. Με αυτή την επίδοση η Βερούλη εξασφάλισε την συμμετοχή της και στις 3 επόμενες προσπάθειες.

Μέχρι εκείνη την ώρα ήταν εκτός μεταλλίων.

Το ίδιο συνέβη και μετά την τέταρτη (4^η) προσπάθεια. Αν και βελτίωσε την επίδοση της, 63,08μ., απείχε πολύ από τα 64,76 που είχε η Βρατανίδα Σάντερσον από την πρώτη βολή και η οποία ήταν στην τρίτη θέση μέχρι εκείνη την ώρα.

Η Βερούλη σε κάθε της βολή ανέβαζε την προσωπική της επίδοση.

Όπως και το 1982 στην Αθήνα, η πέμπτη (5^η) της βολή ήταν η καλύτερη!

Σε αυτή την προσπάθεια έριξε το ακόντιο στα 65,72 μέτρα. Με την επίδοση αυτή η Βερούλη ξεπέρασε τα 64,76 της Σάντερσον και βρέθηκε στην 3^η θέση του αγώνα.

Όλα θα κρίνονταν στην τελευταία βολή.

Μέχρι τότε τα αποτελέσματα ήταν:

1^η Φατίμα Γουΐτμπρεντ 69,14μ.

2^η Τίνα Λίλακ 67,34 μ.

3^η Άννα Βερούλη 65,72μ.

Η Γουϊτμπρεντ μπήκε στον τελικό μετά από ένσταση της Μεγάλης Βρετανίας και στο Πανευρωπαϊκό της Αθήνας την προηγούμενη χρονιά, είχε καταταγεί 8^η με επίδοση 65,10 μέτρα.

Μέχρι και την τελευταία της προσπάθεια είχε ανατρέψει τα προγνωστικά και προηγούνταν έναντι των Λίλακ και Βερούλη, οι οποίες ήταν τα φαβορί του αγωνίσματος.

Η Άννα Βερούλη προσπάθησε στην τελευταία της βολή να ξεπεράσει τις δύο σπουδαίες αντιπάλους της.

Δυστυχώς για την ίδια η βολή της ήταν άκυρη, μένοντας στα 65,72μ. που είχε ρίξει στην προηγούμενη προσπάθεια της.

Καμία από τις αθλήτριες που ακολουθούσαν την Βερούλη δεν μπόρεσε να την ξεπεράσει.

Η Άννα με την επίδοση της είχε δώσει στην Ελλάδα το πρώτο της μετάλλιο σε Παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου.

Είχε κρεμάσει στο στήθος της το Χάλκινο μετάλλιο.

Και το Χρυσό που πήγε;

Την πρώτη θέση και το Χρυσό μετάλλιο πήγε στην Φινλανδία!

Η Τίνα Λίλακ, η οποία από τις 13 Ιουνίου του 1983 είχε αφαιρέσει το παγκόσμιο ρεκόρ από την Σακοράφα με επίδοση 74,76μ., κατάφερε να ρίξει το ακόντιο στα 70 μέτρα και 82 εκατοστά και να πάρει μέσα από τα «χέρια» της Γουΐτμπρεντ το Χρυσό μετάλλιο.

Το Φινλανδικό κοινό εκστασιάστηκε με την Λίλακ, η οποία στην 6^η και τελευταία της προσπάθεια ξεπέρασε την Βρετανίδα αθλήτρια, «κλέβοντας» την νίκη και το μετάλλιο.

Δείτε εδώ τις καλύτερες βολές του τελικού και την Άννα Βερούλη στο βάθρο των νικητριών!

Το Χάλκινο της Βερούλη επιβεβαίωσε τον χαρακτηρισμό της ως «αθλήτρια των μεγάλων αγώνων».

Στα 27 της χρόνια είχε πάρει Χρυσό Πανευρωπαϊκό μετάλλιο και Χάλκινο Παγκόσμιο μετάλλιο στο αγώνισμα που ειδικεύονταν.

Έπρεπε να περάσουν 14 χρόνια για να δει η χώρα μας ξανά μετάλλια σε Παγκόσμια πρωταθλήματα.

Το 1997 στην Αθήνα, ο Κώστας Γκατσιούδης στον ακοντισμό (!) και η Νίκη Ξάνθου στο άλμα εις μήκος ήταν οι επόμενοι Έλληνες πρωταθλητές οι οποίοι κατέκτησαν μετάλλια σε Παγκόσμια πρωταθλήματα.

Ο  αθλητής μας από τον Έβρο πήρε το Χάλκινο μετάλλιο ενώ πρωταθλήτρια του άλματος εις Μήκος το Αργυρό μετάλλιο.

Μέχρι που γράφονται αυτές οι γραμμές η χώρα μας έχει κατακτήσει 23 μετάλλια όλων των χρωμάτων στα προηγούμενα 18 παγκόσμια πρωταθλήματα.

Η Άννα Βερούλη ήταν αυτή που είχε κάνει την αρχή το 1983 στο Ελσίνκι της Φινλανδίας, κερδίζοντας το Χάλκινο μετάλλιο.

Πόσα μετάλλια θα κατακτήσει η χώρα μας στο 19^οπαγκόσμιο πρωτάθλημα του Στίβου;