Γνωρίζατε ότι… ο Νίκος Φιλίππου έχει περισσότερα πρωταθλήματα από τον Νίκο Γκάλη;
Ο Νίκος Φιλίππου κατέκτησε τα πάντα στην μπασκετική του καριέρα!
Ή σχεδόν τα πάντα.
Το μόνο που του ξέφυγε ήταν ένας Ευρωπαϊκός τίτλος σε συλλογικό επίπεδο. Δεν είναι ο μόνος χωρίς κάποιον τίτλο εκτός συνόρων.
Και ο ανεπανάληπτος Νίκος Γκάλης δεν έχει κατακτήσει Ευρωπαϊκό τίτλο.
Μιας και είπαμε το όνομα του «γκάνγκστερ» Νίκου Γκάλη γνωρίζατε ότι… ο Νίκος Φιλίππου έχει ένα παραπάνω πρωτάθλημα από τον Νίκο Γκάλη;
Όσο «κουφό» και να ακούγεται είναι αλήθεια.
Ο Νίκος Φιλίππου έχει περισσότερα πρωταθλήματα από τον Νίκο Γκάλη αλλά και από τον Παναγιώτη Γιαννάκη!
Συμπαίκτες για χρόνια στον μεγάλο Άρη της δεκαετίας του ΄80, οι Φιλίππου και Γκάλης συμμετείχαν σε όλα τα πρωταθλήματα των «κιτρινόμαυρων» μέχρι και το 1991.
Ως γνωστών, ο Νίκος Γκάλης κατέφτασε στην Ελλάδα το 1979 αμέσως μετά το πρώτο πρωτάθλημα της σύγχρονης εποχής του Άρη.
Από την άλλη ο Νίκος Φιλίππου πήγε στον «αυτοκράτορα» του Ελληνικού μπάσκετ το 1982. Το επόμενο καλοκαίρι (1983) οι Γκάλης και Φιλίππου γίνονταν για πρώτη φορά Πρωταθλητές Ελλάδος!
Ο Νίκος Φιλίππου γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1962 και πιτσιρικάς αγωνίζονταν ως… τερματοφύλακας!
Όταν προς το τέλος της εφηβείας του ψήλωσε απότομα, το γύρισε στο… μπάσκετ.
Αμέσως ξεχώρισε για τα προσόντα του και κλήθηκε στην Εθνική εφήβων.
Το καλοκαίρι του 1982 Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και Άρης παίξανε τα «ρέστα» τους για την υπογραφή του 20χρονου Φιλίππου.
Αυτός που κατάφερε να τον κάνει δικό του ήταν ο Άρης ο οποίος του πρόσφερε 1.000.000 δραχμές. Πολλά λεφτά για την εποχή.
Όπως σημειώσαμε και πιο πριν, ο Νίκος Φιλίππου έγινε πρωταθλητής Ελλάδος την πρώτη του σεζόν στην Α΄ εθνική.
Με πρωτεργάτη τον Νίκο Γκάλη, ο Άρης κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1983, βάζοντας τις βάσεις για την εκπληκτική πορεία των επόμενων χρόνων.
Αλλά για να γίνει ο Άρης ανίκητος εντός συνόρων και για να τον μάθει όλη η Ευρώπη, έπρεπε να χάσει μέσα σε 10 μέρες δύο (2) τρόπαια.
Είμαστε στην άνοιξη του 1984 όταν ο Άρης του Ιωαννίδη του Γκάλη και του Φιλίππου ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ στο κύπελλο και τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα (μπαράζ Κέρκυρας).
Δύο απώλειες που έδωσαν κίνητρο στον Άρη για να φτιάξει την «μεγάλη» ομάδα των επόμενων ετών.
Αυτό δεν θα συνέβαινε αν δεν ανέβαινε στην Θεσσαλονίκη ο «δράκος» του Ελληνικού μπάσκετ Παναγιώτης Γιαννάκης.
Άλλη μία μεταγραφή του Άρη ο οποίος έπρεπε να πείσει Ιωνικό Νικαίας και Παναγιώτη Γιαννάκη ότι κάτι καλό «ψήνεται» στην Θεσσαλονίκη.
Όταν ο Ιωνικός και ο επί χρόνια «αρχηγός» του εθνικού μας συγκροτήματος είπαν το ΝΑΙ, όλα είχαν τελειώσει για τους αντιπάλους του Άρη στην Ελλάδα.
Ο «Θεός του πολέμου» είχε πλέον στην τάξη του τους δύο καλύτερους Έλληνες μπασκετμπολίστες!
Καμία ομάδα εκείνο το διάστημα δεν μπορούσε να κοντράρει τον σπουδαίο Άρη του Ιωαννίδη, του Γκάλη, του Γιαννάκη και του Φιλίππου.
Η σεζόν 1984-1985, η πρώτη των δύο παικταράδων Γκάλη-Γιαννάκη βρήκε τον Άρη πρωταθλητή με μόλις μία ήττα, στον επεισοδιακό αγώνα με τον Πανιώνιο στην Αθήνα.
Η ήττα από τους «κυεανέρυθρους» ήταν η αρχή μιας ανεπανάληπτης πορείας όπου απέφερε 80 συνεχόμενες νίκες εντός συνόρων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Άρης κέρδισε τα πρωταθλήματα του 1986, του 1987 και του 1988 χωρίς να ηττηθεί από καμία ομάδα στην Ελλάδα.
Μόνο το 1988, όταν στον ΠΑΟΚ έφτασε το «μωρό του ελαφιού» όπως ήταν το προσωνύμιο του Μάϊκ Τζόουνς, ο Άρης ηττήθηκε για πρώτη φορά στο Ελληνικό πρωτάθλημα μετά από 80 σερί νίκες.
Για να συμβεί αυτό έπρεπε ο Άρης να αγωνιστεί χωρίς τον Παναγιώτη Γιαννάκη στην σύνθεση του.
Βλέπετε ο Γιαννάκης βρίσκονταν 501 χιλιόμετρα μακριά από την Θεσσαλονίκη.
Αντί να βρίσκεται στον αγώνα Άρης-ΠΑΟΚ, ο Γιαννάκης παρακολουθούσε και εμψύχωνε την πρώην ομάδα του, τον Ιωνικό Νέας Φιλαδέλφειας.
Ο «δράκος» ήταν στα «μαχαίρια» με την διοίκηση του Άρη και δεν κατέβαινε στις προπονήσεις και στους αγώνες της ομάδας.
Όταν τελικά βρέθηκε ο «κοινός τόπος» και επέστρεψε στον Άρη ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Άρης κέρδισε το 5ο συνεχόμενο πρωτάθλημα του.
Έναν χρόνο πιο πριν (1988), ο Άρης του Ιωαννίδη, του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φιλίππου και των «άλλων παιδιών», όπως τραγουδούσε η φανατική οπαδός των «κιτρινόμαυρων», Μαρινέλα, έφτασε για πρώτη φορά στο “Final-4” της Γάνδης.
Ο αποκλεισμός από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Τρέϊσερ Μιλάνου έδειξε στον Άρη ότι η κατάκτηση της «κορυφής» της Ευρώπης ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα.
Την προηγούμενη χρονιά (1987) ο Νίκος Φιλίππου ήταν στο «ρόστερ» της Εθνικής ομάδας στο Eurobasket της Αθήνας.
Μαζί με τους συμπαίκτες του Γκάλη και Γιαννάκη, ο Φιλίππου ήταν στο βασικό σχήμα στον εναρκτήριο αγώνα με αντίπαλο την Ρουμανία, αλλά και στον δεύτερο αγώνα με αντίπαλο την Γιουγκοσλαβία!
Τότε ήταν που έπαθε διάστρεμμα στο πόδι του με συνέπεια να χάσει όλη σχεδόν την συνέχεια του τουρνουά. Παρά το βαρύ διάστρεμμα κατάφερε να παίξει για λίγο στον ημιτελικό με τους Γιουγκοσλάβους του προπονητή Τσόσιτς!
Η κατάκτηση του τίτλου από την Εθνική, έδειξε στους Έλληνες μπασκετμπολίστες ότι όλα ήταν πιθανά. Αρκεί να υπήρχε ταλέντο και όρεξη για δουλειά.
Ο Νίκος Φιλίππου ήταν ένας ευχάριστος και ανοιχτός άνθρωπος. Μεγάλος πλακατζής, περίμενε την ευκαιρία για να δείξει την ανοιχτή και καλοσυνάτη πλευρά του εαυτού του.
Όταν ο Γιάννης Ιωαννίδης σε προπόνηση του Άρη ζήτησε από τους παίκτες του να κάνουν αυτά που τους δίδαξε, ο Νίκος Φιλίππου πήγε και κάθισε στον πάγκο του Άρη και άρχισε να χειροκροτεί.
Ο «ξανθός» ξαφνιάστηκε και τον ρώτησε «τι κάνεις εκεί;».
Ο Φιλίππου ατάραχος του απάντησε «κάνω ότι θα κάνω και αύριο. Θα χειροκροτώ από τον πάγκο τον Γκάλη και τον Γιαννάκη…».
Αυτός ήταν ο Νίκος Φιλίππου! Έτοιμος για πλάκα ανά πάσα στιγμή.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν τα γόνατα του Φιλίππου άρχισαν να μην αντέχουν τις καταπονήσεις.
Σιγά-σιγά άρχισε να χάνει τη βασική του θέση στον Άρη με την έλευση Ελλήνων και ξένων νέων παικτών.
Παρ΄ όλα αυτά ο Φιλίππου ήταν στα «ρόστερ» του Άρη μέχρι και το καλοκαίρι του 1991, όταν οι Θεσσαλονικείς κατέκτησαν το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημα!
Τότε ήταν που ο Έλληνας «φόργουορντ» δέχτηκε πρόταση να συνεχίσει την καριέρα του στον μεγάλο αντίπαλο του Άρη, τον ΠΑΟΚ.
Ο «Δικέφαλος», ο οποίος είχε χάσει στις λεπτομέρειες το πρωτάθλημα του 1991, είχε δώσει τα «κλειδιά» της ομάδας στον Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Μόλις ο «σοφός» του Ευρωπαϊκού μπάσκετ άκουσε ότι ο Νίκος Φιλίππου ήταν ελεύθερος, έδωσε το «οκ» για να φορέσει ο διεθνής μπασκετμπολίστας τα «ασπρόμαυρα» του ΠΑΟΚ.
Αυτή η κίνηση του Νίκου Φιλίππου, να μετακομίσει το 1991 στον ΠΑΟΚ, του έδωσε αυτό το +1 πρωτάθλημα περισσότερο από τον Νίκο Γκάλη.
Ο Φιλίππου έμεινε δύο χρόνια στον ΠΑΟΚ.
Το 1992 έγινε για 9η φορά πρωταθλητής Ελλάδος φορώντας τον «Δικέφαλο» του ΠΑΟΚ.
Ο Νίκος Γκάλης στην πολύχρονη καριέρα του σήκωσε το πρωτάθλημα Ελλάδος οκτώ (8) φορές.
Ο Νίκος Φιλίππου περνώντας τον «ρουβίκωνα» κατάφερε να σηκώσει ένα πρωτάθλημα παραπάνω από τον Γκάλη και δύο περισσότερα από τον Γιαννάκη!
Ο Νίκος Φιλίππου ήταν στο «ρόστερ» του Άρη σε όλα τα “Final-4” που συμμετείχε. Δεν κατάφερε να γίνει πρωταθλητής Ευρώπης με τον «Θεό του πολέμου».
Θα τα κατάφερνε το 1993 με τον ΠΑΟΚ αν ο Ρουσκόνι δεν έβαζε στα καλάθια τον «κολλητό» του Φιλίππου Παναγιώτη Φασούλα, και αν ο Ραγκάτσι δεν σημείωνε το νικητήριο καλάθι λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος του παιχνιδιού.
Ο Νίκος Φιλίππου μετά το τέλος της πολύ σημαντικής του καριέρας δεν έφυγε από την Εθνική ομάδα.
Το 1994 ο πρόεδρος της Ε.Ο.Κ. Γιώργος Βασιλακόπουλος πήρε στην εθνική ομάδα τον πρόσφατα αποχωρήσαντα Νίκο Φιλίππου και το 1995 βρέθηκε βοηθός του ομοσπονδιακού προπονητή Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου.
Ο Νίκος Φιλίππου έζησε «εκ των έσω» τις σπουδαίες στιγμές της Εθνικής ομάδας τόσο ως παίκτης όσο και ως «μάνατζερ».
Έζησε και συμμετείχε επίσης στις μεγάλες στιγμές του Άρη της δεκαετίας του ΄80 που μας έμαθε μπάσκετ.
Κατάφερε να σηκώσει 9 πρωταθλήματα Ελλάδος και να γίνει πρωταθλητής Ευρώπης το 1987 και δευτεραθλητής το 1989.
Κατάφερε να έχει +1 πρωτάθλημα από τον άνθρωπο που «ανέβασε» το Ελληνικό μπάσκετ στα «ουράνια».
Τον Νίκο Γκάλη!