Γνωρίζατε ότι… ο Σεργκέι Μπούμπκα κέρδισε τα έξι (6) πρώτα παγκόσμια πρωταθλήματα στο άλμα Επί Κοντώ;
Αποκλήθηκε «ο Τσάρος των αιθέρων» για τις εκπληκτικές του επιδόσεις στο άλμα επί Κοντώ.
Κατάφερε να πραγματοποιήσει 35 παγκόσμια ρεκόρ τόσο στον κλειστό όσο και στον ανοιχτό Στίβο.
Ο Σεργκέι Μπούμπκα θεωρείται ο κορυφαίος Επικοντιστής που έχει εμφανιστεί στο στερέωμα και μόνο ο σημερινός παγκόσμιος «ρέκορντμαν» Σουηδός Άρμαντ Ντουπλάντις μπορεί να τον αποκαθηλώσει.
ΕΛΣΙΝΚΙ – 1983
Το 1983 έγινε στο Ελσίνκι της Φινλανδίας το (1ο) πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοικτού στίβου με τη συμμετοχή των καλύτερων αθλητών εκείνης της εποχής.
Μέχρι τότε οι καλύτεροι αθλητές του στίβου από όλες τις Ηπείρους, συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλον μόνο στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Η IAAF, η παγκόσμια ομοσπονδία του Στίβου, αποφάσισε για πρώτη φορά να μαζέψει σε μία νέα διοργάνωση την «αφρόκρεμα» των αθλητών και των αθλητριών.
Ο τόπος της συνάντησης επιλέχθηκε να είναι το Ελσίνκι. Το Φινλανδικό κοινό θα απολάμβανε για μία εβδομάδα τους καλύτερους αθλητές και τις καλύτερες αθλήτριες του κόσμου.
Ο αθλητής που ξεχώρισε ήταν ο Αμερικανός Καρλ Λιούις ο οποίος κατέκτησε το Χρυσό μετάλλιο και στα τρία (3) αγωνίσματα στα οποία πήρε μέρος. Συγκεκριμένα κέρδισε στα 100μ., στο άλμα εις Μήκος και στη σκυταλοδρομία των 4Χ100 με την ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ανάμεσα στους πολλούς αθλητές που κατέκτησαν τα Χρυσά μετάλλια στο πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν και ένας άγνωστος 19χρονος από τη Σοβιετική Ένωση.
Το όνομα του ήταν Σεργκέι Μπούμπκα ο οποίος με επίδοση 5.70μ. κατάφερε να κρεμάσει στο στήθος του το πρώτο Χρυσό μετάλλιο.
Ξαφνιάζοντας τους ειδικούς, ο Μπούμπκα ξεκίνησε μία τρομερή παράδοση στα παγκόσμια πρωταθλήματα του Στίβου.
Από το 1983 ο πρωταθλητής από την Ουκρανία ήταν ανίκητος, καταφέρνοντας να κερδίσει τις έξι πρώτες διοργανώσεις στο τεχνικό αγώνισμα του άλματος Επί Κοντώ. Η τελευταία όπως θα δούμε ήταν αυτή της Αθήνας το 1997!
ΡΩΜΗ – 1987
Τέσσερα χρόνια μετά, το παγκόσμιο πρωτάθλημα πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας.
Ενδιάμεσα των δύο διοργανώσεων, του Ελσίνκι και της Ρώμης, «ο Τσάρος των αιθέρων» κατάφερε να καταρρίψει αμέτρητες φορές το παγκόσμιο ρεκόρ.
Μάλιστα έγινε ο πρώτος αθλητής που ξεπέρασε τα 6 μέτρα!
Ήταν 13 Ιουλίου του 1985, στο Παρίσι της Γαλλίας, όταν ο Σοβιετικός «πέταξε» πάνω από το ψυχολογικό όριο των έξι μέτρων. Μόλις δύο χρόνια μετά το Ελσίνκι είχε καταφέρει να βάλει την «σφραγίδα» του στο αγώνισμα που αγάπησε.
Στη Ρώμη το 1987 ο Σεργκέι Μπούμπκα έκανε δύο τα Χρυσά μετάλλια του.
Με άλμα στα 5.85μ. νίκησε τον Γάλλο Βινιερόν αλλά και τον συμπατριώτη του Γκανταούλιν. Οι δύο αυτοί αθλητές ήταν τη δεκαετία του ΄80 οι κυριότεροι αντίπαλοι του σπουδαίου Σοβιετικού επικοντιστή.
ΤΟΚΙΟ – 1991
Το 1991 στο Τόκιο της Ιαπωνίας ο Σεργκέι Μπούμπκα επιβεβαίωσε τον τίτλο του καλύτερου αθλητή που είχε εμφανιστεί στο άλμα Επί Κοντώ.
Με επίδοση 5.95μ. ο Ουκρανός πρωταθλητής βελτίωσε κατά 10 εκατοστά την καλύτερη επίδοση στα παγκόσμιο πρωταθλήματα.
Χρειάστηκε να υπερβεί αυτό το ύψος για να νικήσει τον Ούγγρο Μπαγκιούλα και τον επίσης Σοβιετικό Ταράσωφ.
Ο Μπούμπκα είχε αποτύχει μία φορά στο 5.90μ., απέτυχε και στο 5.95μ. πριν δοκιμάσει για τελευταία φορά στο ίδιο ύψος. Αν δεν περνούσε τον πήχη στην τελευταία του προσπάθεια δεν θα ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής!
Το 1984 ο Μπούμπκα δεν ταξίδεψε στο Λός Άντζελες για να διεκδικήσει το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Η πολιτική ηγεσία των Σοβιετικών, σε αντίποινα για τη μη συμμετοχή των Αμερικανών στους Ολυμπιακούς αγώνες της Μόσχας το 1980, αποφάσισε να μην στείλει αποστολή στην Αμερικανική μεγαλούπολη.
Έτσι ο Μπούμπκα στερήθηκε του δικαιώματος να γίνει Ολυμπιονίκης και μάλιστα Χρυσός.
ΣΕΟΥΛ – 1988
Τέσσερα (4) χρόνια μετά, και συγκεκριμένα το 1988 στη Σεούλ της Νοτίου Κορέας, ο Σοβιετικός τότε Σεργκέι Μπούμπκα κατάφερε να γίνει Χρυσός Ολυμπιονίκης.
Ξεπερνώντας τα 5.90μ. ο Μπούμπκα κρέμασε στο στήθος του το μοναδικό του μετάλλιο σε Ολυμπιακούς αγώνες.
Το 1992 στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης, ο Ουκρανός πρωταθλητής, αν και ήταν το μεγάλο φαβορί, έπεσε «έκπληξη» του ίδιου του του εαυτού.
Ξεκίνησε τον προκριματικό του αγώνα από τα 5.60μ. τα οποία για τρεις (3) φορές απέτυχε να ξεπεράσει!
Η μεγαλύτερη έκπληξη των Ολυμπιακών αγώνων της Βρακελώνης είχε το όνομα του Σεργκέι Μπούμπκα.
Ο Ρώσος Μαξίμ Ταράσωφ εκμεταλλεύτηκε το «κενό» του Μπούμπκα και με επίδοση 5.80μ. έγινε Χρυσός Ολυμπιονίκης.
Παρά την αποτυχία του στους Ολυμπιακούς του 1992 ο Μπούμπκα δεν το έβαλε κάτω…
ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗ – 1993
Επανήλθε και το 1993 στο τέταρτο (4ο) παγκόσμιο πρωτάθλημα Στίβου, στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας «πήρε το αίμα του πίσω».
Αποδεικνύοντας ότι ήταν ο καλύτερος Επικοντιστής, ο Ουκρανός πλέον Σεργκέι Μπούμπκα βελτίωσε κατά δέκα (10) εκατοστά την καλύτερη επίδοση που είχε επιτύχει πριν δύο χρόνια στο Τόκιο.
Ξεπερνώντας τα 6 μέτρα, «ο Τσάρος των αιθέρων» κέρδισε για τέταρτη (4η) φορά τον παγκόσμιο τίτλο.
Δεν ήταν η τελευταία του…
Ούτε καν η προτελευταία…
ΓΚΕΤΕΜΠΟΡΓΚ – 1995
Το 1995 ήταν η σειρά του Γκέτεμποργκ της Σουηδίας να φιλοξενήσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα Στίβου.
Αυτή τη φορά ο Μπούμπκα δεν χρειάστηκε να ξεπεράσει τα 6 μέτρα για να αναδειχθεί πρωταθλητής.
Με 5.92μ. κέρδισε το Χρυσό μετάλλιο αφήνοντας δεύτερο τον Ρώσο Ταράσωφ και τρίτο τον Γάλλο Γκαλφιόν.
Μπορεί να έχασε το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο το 1992, απάντησε όμως κερδίζοντας τους παγκόσμιους τίτλους το 1993 και το 1995.
Είχε όμως ακόμη μία συμμετοχή για να κάνει έξι (6) τα Χρυσά του μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα.
Και ποια πόλη φιλοξένησε το 1997 το 6ο παγκόσμιο πρωτάθλημα Στίβου;
ΑΘΗΝΑ – 1997
Η Αθήνα και το Ολυμπιακό στάδιο είχαν επιλεγεί να διοργανώσουν το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1997.
Αν και βάδιζε στα 34 του χρόνια, ο Σεργκέι Μπούμπκα, ο οποίος λόγω τραυματισμού δεν κατάφερε να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα το 1996, βρέθηκε στα μέρη μας για να ολοκληρώσει μία ονειρεμένη καριέρα.
Κανείς δεν περίμενε ότι ο «ο Τσάρος των αιθέρων» θα κέρδιζε τον αγώνα.
Μπροστά σε ένα «εκστασιασμένο» Αθηναϊκό κοινό, ο Μπούμπκα έκανε ρεκόρ αγώνων και με επίδοση 6.01μ. κατέκτησε για έκτη (6η) και τελευταία φορά τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στο άλμα Επί Κοντώ.
Απέδειξε σε όλους ότι όταν ήταν υγιής δεν είχε αντίπαλο…
Μόνο ο «κακός» του εαυτός μπορούσε να τον νικήσει.